W 2012 roku „Zawrót głowy” Alfreda Hitchcocka (1899-1980) zajął pierwsze miejsce na liście najlepszych filmów w historii kina tworzonej co dekadę przez „Sight and Sound”, detronizując tym samym „Obywatela Kane’a” – arcydzieło Orsona Wellesa, które przez pół wieku wygrywało ten prestiżowy ranking. Dlaczego tak się stało? Czy/z jakich powodów Hitchcock jest wciąż zaliczany do grona klasyków kina światowego? Czy obrazy mistrza suspensu w dalszym ciągu inspirują teoretyków kina i reżyserów, czy raczej stanowią już tylko przedmiot popkulturowych gier i nawiązań? W przeszłości do dzieł twórcy „Psychozy” odwoływali się – niekiedy aprobatywnie, niekiedy polemicznie – przedstawiciele niemal wszystkich nurtów w teorii kina, m.in. propagatorzy kina autorskiego (krytycy „Cahiers du Cinéma”), reprezentanci myśli feministycznej (Laura Mulvey) i psychoanalitycznej (Slavoj Žižek, Todd McGowan). Czy najnowsze koncepcje filmoznawcze, np. teoria kina haptycznego (sensuous theory), mogą rzucić nowe światło na spuściznę reżysera i pozwolą ją twórczo zreinterpretować? Sto dwudziesta rocznica urodzin Alfreda Hitchcocka to doskonała okazja, aby ponowić pytanie o znaczenie jego dorobku dla współczesnej (pop)kultury.

Przykładowe zagadnienia:
– haptyczność kina Hitchcocka (oddziaływanie na zmysły widza);
– sposoby subiektywizacji, w tym fokalizacja zmysłowa;
– hiperestetyzm kina Hitchcocka a zjawisko kiczu;
– bieguny estetyczne twórczości Hitchcocka;
– strategie narracyjne i eksperymenty audiowizualne (np. z 3D w „M jak morderca”);
– kino Hitchcocka w kontekście zagadnień ramy, okna i spojrzenia;
– nawiązania do dzieł Hitchcocka w różnych obiegach kultury (m.in. w teatrze i reklamie);
– polska recepcja twórczości reżysera;
– gry Hitchcocka z popkulturą (kreowanie własnego wizerunku, cameo we własnych filmach, serial „Alfred Hitchcock przedstawia”, seria książek „Przygody trzech detektywów”);
– wizerunek Hitchcocka we współczesnych tekstach kultury, m.in. „Hitchcock” (2012) Sachy Gervasi, „Dziewczyna Hitchcocka” (2012) Juliana Jarrolda, „Dubel” (2009) Johana Grimonpreza; remaki i remiksy dzieł Hitchcocka, m.in. „Psychol” (1999), serial „Bates Motel” (2013-2017).

Opłata konferencyjna wynosi 290 złotych (obejmuje koszty materiałów konferencyjnych, poczęstunku podczas przerw kawowych i zestawu obiadowego oraz – w przypadku artykułów zaopiniowanych do druku – opracowania i wydania recenzowanej publikacji naukowej). 
Zgłoszenia prosimy przesłać w oddzielnym pliku do 20 czerwca, na dwa adresy:

beerek38@wp.pl (dr Robert Birkholc /ILP UW/, sekretarz konferencji)
brygida.pawlowska@gmail.com (prof. UKSW dr hab. Brygida Pawłowska-Jądrzyk)

W zgłoszeniu podajemy:
– imię i nazwisko;
– stopień naukowy i afiliację;
– numer telefonu i adres mailowy; 
– dane do faktury (nazwa i adres zakładu pracy, NIP), jeśli jej wystawienie jest oczekiwane, lub informację o rezygnacji z otrzymania faktury; 
– kilkuzdaniowy abstrakt określający problematykę wystąpienia.

Czas i miejsce obrad: 24 września 2019 roku (wtorek), Uniwersytet Kardynała Wyszyńskiego w Warszawie, Wydział Nauk Humanistycznych, Warszawa, ul Dewajtis 5 (tzw. Nowy Budynek).