Konferencja ma na celu integrację środowiska młodych badaczy psychoanalizy i dziedzin pokrewnych. Zapraszamy do udziału pracowników naukowych, studentów, doktorantów oraz teoretyków i praktyków: psychoterapeutów, psychologów, psychiatrów oraz psychoanalityków i analizantów.

DLA PRELEGENTÓW:

Zgłoszenia wystąpień wraz z abstraktami (maks. 300 słów) prosimy przesyłać na adres psychoanalizaumcs@osfp.org.pl w terminie do 10 maja 2019.

Sugerowany czas wystąpienia: 20 min referat + 10 min dyskusja.

Opłata dla uczestników i uczestniczek prezentujących wystąpienia 80 zł.

Kontakt telefoniczny do sekretarza konferencji: 697 478 052.

PROPONOWANE TEMATY

• klasyczna myśl psychoanalityczna a filozofia.
• neopsychoanaliza (Fromm, Horney)
• psychoanaliza lacanowska
• myśl post-strukturalistyczna
• myśl Deleuze’a i Guattariego.
• praktyka psychoanalityczna
• psychiatria a psychoanaliza
• psychoanaliza a hermeneutyka
• psychoanaliza i marksizm (szkoła frankfurcka)
• psychoanaliza a feminizm
• nowy materializm – psychoanaliza i ontologia
• Freud a paradygmat naukowy
• relacja terapeutyczna w psychoanalizie
• psychoanaliza i kino/literatura
• diagnoza w psychoanalizie
• psychoanaliza a hermeneutyka
• polskie translacje Freuda i Lacana
• przyszłość psychoanalizy
• psychoanaliza i antropologia
• psychoanaliza jako strategia interpretacyjna
• polska recepcja psychoanalizy

OPIS

W ramach naszej konferencji chcemy przejrzeć się niesłabnącej lecz zagmatwanej relacji w jakiej pozostaje psychoanaliza i filozofia. Zygmunt Freud nie był na pewno filozofem w sensie w jakim zwykliśmy rozumieć tę szacowną działalność. Był jednakże jednym z nielicznych lekarzy, którzy w takim stopniu wpłynęli na dwudziestowieczną humanistykę prowokując szereg polemik, interpretacji, rewizji.

Dialog ten nasilił się szczególnie, kiedy freudyzm zderzono z innymi paradygmatami, wyrosłymi poza psychologią i psychiatrią – marksizmem i strukturalizmem, czego owocem były koncepcje Marcusego, Fromma czy Lacana. Tym, co leży u źródeł tego dialogu jest psychoanalityczna koncepcja podmiotu, w swych założeniach odległa od rozumienia podmiotu przez filozofię nowożytną. Z jednej strony – podmiot nieświadomy, nieraz zdeterminowany przez nieświadome pragnienia, z drugiej – podmiot kartezjański, będący o tyle podmiotem, o ile jest świadomy. Odrębną kwestią sporną pozostaje sama możliwość uprawiania filozoficznej refleksji nad psychoanalizą, która szłaby dalej niż tylko refleksję nad nieświadomym podmiotem. Pojawiają się bowiem choćby ograniczenia natury leksykalnej: jak to ujął Andrzej Leder, „jak się ma pierś do bytu?”. Czy możliwy jest dialog pomiędzy dziedziną wiedzy o tym, co partykularne i indywidualne, innymi słowy, nauką o pragnieniach, a filozofią, która dotyka tego, co najbardziej uniwersalne, poddane trwałym prawidłowościom? Wspomniany już Andrzej Leder stwierdza, że należy filozoficzną refleksją nad psychoanalizą uprawiać wychodząc poza utarte schematy filozofii „przed Heideggerem”.

Jednym z przykładów takiego podejścia, a zarazem jednym z głównych obszarów zainteresowań naszego wydarzenia jest psychoanaliza lacanowska. Lacan nie tylko – inaczej niż Freud – był świadomy filozoficznego znaczenia psychoanalizy i żywo interesował się filozofią, lecz na filozofię jak najbardziej bezpośrednio wpłynął, choćby powodując ostre krytyki swojej twórczości, by wymienić wymierzone w psychoanalizę dzieła Foucaulta czy Deleuze’a i Guattariego.

Nasza konferencja ma na celu przybliżenie przebiegu fascynującego dialogu między psychoanalizą a filozofią niezależnie, czy naznaczony był afirmacją czy krytyką. Nie zapominajmy również o tym, że psychoanaliza jest określoną praktyką pracy z podmiotem. Tak jak psychoanaliza wpłynęła na filozofię, tak odnaleźć możemy ślady filozoficznych inspiracji w samej praktyce psychoanalizy.