Geografia w Polsce (tak fizyczna, jak i człowieka), aby pozostać konkurencyjną wobec innych dyscyplin nauki, musi dziś, bardziej niż kiedykolwiek, sprawnie reagować na wyzwania otaczającej rzeczywistości. Tylko przy takim założeniu geografowie będą słyszalni w debacie publicznej, a geograficzne kierunki studiów będą rekrutowały wielu dobrych studentów.

Wyzwań współczesności nie brakuje, a rodzą je z jednej strony dynamiczna teraźniejszość, z drugiej – niepewna przyszłość. W geografii fizycznej są to wszelkie zmiany w środowisku przyrodniczym, od kryzysu klimatycznego po katastrofę ekologiczną w Odrze. W geografii człowieka tyczy się to głównie reakcji na sytuacje kryzysowe (pandemia, wojna na Wschodzie), ale także umiejętnego planowania działań w obliczu podobnych zagrożeń.

Dostęp do coraz większej ilości danych przestrzennych i teledetekcyjnych staje się motorem rozwoju algorytmów geoinformatycznych do analizy tzw. Big Data i efektywnych sposobów wizualizacji kartograficznej, które wspomagają eksplorację danych i szukanie odpowiedzi na wiele pytań współczesnej geografii. Z kolei użyteczne wizualizacje kartograficzne są sposobem komunikacji wyników szerszemu gronu.

Być może remedium na powyższe wyzwania jest wciąż poszukiwana w geografii interdyscyplinarność, która z jednej strony leży u źródła jej klasycznego podziału, z drugiej stanowi rozległe obrzeża, na których styka się ona z innymi dyscyplinami. Celem naszej konferencji jest zebranie i porównanie doświadczeń polskich geografów, którzy prężnie działają na polu wymienionych wyzwań w skali Polski oraz całego globu, szukając nowych sposobów na badanie dynamicznej współczesności, próbując okiełznać wyzwania przyszłości, a także działając na płaszczyznach, w których różne subdyscypliny przenikają się ze sobą wypracowując nowoczesne rozwiązania.