Kultura – jak pisał E. Cassirer (1977) – to jedyna i nieuchronna „rzeczywistość ludzka”, zaś człowiek nie może uciec przed własnymi osiągnięciami. Nie ma wyboru: musi przyjąć warunki swego własnego życia. Człowiek nie żyje już w świecie jedynie fizycznym, żyje także w świecie symbolicznym. Częściami składowymi tego świata są: język, mit, sztuka i religia. Są to różnorakie nici, z których utkana jest owa symboliczna sieć, splątana sieć ludzkiego doświadczenia.

Celem konferencji jest próba oceny aktualnej kondycji sztuki, jej celowości i zakresu wykorzystania we współczesnej kulturze. Sztuka obok nauki, moralności i religii to jedna z aktywności podejmowanych przez człowieka, a tym samym jedna z dziedzin kultury. Wymienione tu sfery kultury wzajemnie się przenikają, z tego też względu sztuka pozostaje w relacji z nauką, moralnością i religią.

Sztuka tworzona współcześnie (na potrzeby konferencji przyjmijmy okres ostatnich 50 lat), nierzadko jako zaangażowana społecznie, korzysta z osiągnięć nauki i techniki, dlatego w nowy sposób uczestniczy w procesie kształtowania człowieka i realizacji jego różnorodnych działań kulturowych.

Także obecnie powstająca sztuka rozumiana skrajnie autonomicznie (w myśl hasła sztuka dla sztuki) jest wyrazem działalności kulturowej człowieka, a jej niezależność wiele może powiedzieć o stanie współczesnego społeczeństwa.

Namysł nad sztuką współczesną prowadzi do refleksji antropologicznej, bo to człowiek jest twórcą sztuki, czyli jest jej podmiotem. I choć sztuka generatywna staje się coraz bardziej obecna, tworzona jest przez technologię, która ostatecznie została opracowana przez byt ludzki.

Proponowane obszary tematyczne:

• Sztuki wizualne i ich funkcje w kulturze (funkcja estetyczna, poznawcza, komunikacyjna, edukacyjna, wychowawcza, terapeutyczna, integracyjna, ideologiczna, adaptacyjna, przełamywania stereotypów, katarktyczna, humanizująca i ekspresyjna).
• Estetyka filozoficzna/ teoria sztuki/ estetyka artystów wobec sztuki współczesnej.
• Sztuka współczesna w aspekcie aksjologicznym – jej związek z prawdą, dobrem, wolnością, wartościami estetycznymi i religijnymi.
• Semiotyczny wymiar sztuki współczesnej.
• Współczesna sztuka sakralna i pełnione przez nią funkcje w kulcie religijnym, dialogu międzyreligijnym, ekumenizmie i kulturze.
• Kultura wizualna a wychowanie estetyczne. Sztuka współczesna a arteterapia.Sztuka współczesna jako zwierciadło aktualnej kondycji człowieka i kultury.
• Oblicza sztuki współczesnej, np. sztuka krytyczna, sztuka zaangażowana, bio-art, body art, oraz wszelkie rodzaje działań artystycznych ze wskazaniem ich teoretycznych podstaw.

Więcej informacji na stronie konferencji: 

https://ignatianum.edu.pl/ogolnopolska-konferencja-naukowa-czlowiek-sztuka-kultura