W języku afrikaans apartheid oznacza tyle, co ‚osobno’ – w sensie fizycznym i symbolicznym, a więc zarówno jako wytyczenie granicy między zaludnionymi obszarami, jak i wzniesienie bariery kulturowej, czyniącej z niezrozumienia czy nieporozumienia (a więc fiaska komunikacji) zaczyn wrogości i nienawiści. W czasie, gdy do języka polityki powraca mur jako dystopijny symbol podziału, oferujący złudną gwarancję bezpieczeństwa i osobności, refleksja nad obcością, innością i wykluczeniem staje się szansą na zespolenie dyskursu filozoficznego z jego artystycznymi rezonansami, dostrzegalnymi w literaturze i kulturze bez względu na jej wysokie czy niskie ambicje artystyczne. Ogólnopolska konferencja naukowa Obcość, inność, wykluczenie ma w założeniu zachęcić do burzenia wszelkich murów: od tych dzielących twórczość wysokoartystyczną od popularnej aż po te pomiędzy akademickim dyskursem a ponowoczesną wypowiedzią, często wykraczającą poza ramy oficjalnych i naukowych kategorii. Organizatorów konferencji w sposób szczególny będą interesować zagadnienia:

·         obcości i inności;

·         wykluczenia i mowy nienawiści;

·         dyskursu wiedzy/władzy, w tym także dyskursu paradygmatycznego;

·         obcości w perspektywie kategorii wstrętu, obrzydzenia, brzydoty i abiektu;

·         zwrotu etycznego w myśli Emmanuela Levinasa, Giorgio Agambena, Jeana-LucaNancy’ego, Jacquesa Derridy i innych;

·         ksenologii i topografii obcego (np. Bernharda Waldenfelsa);

·         fenomenologicznych (np. u Edmunda Husserla, Maurice’a Merlau-Ponty’ego czy Alfreda Schütza) ujęć obcości;

·         psychoanalitycznej interpretacji wyobcowania i obcości (Sigmund Freud, Jacques Lacan, Julia Kristeva);

·         hermeneutycznych strategii przezwyciężania obcości;

·         teoretycznoliterackich kategorii obcości i defamiliaryzacji (np.Verfremdungseffekt, ostranenie, cognitiveestrangement);

·         strategii przezwyciężania obcości: oswajanie i zawłaszczanie vs. alienacja i wyobcowywanie;

·         obcości w perspektywie lingwistycznej  i kognitywnej;

·         obcości w animalstudies i ekokrytyce;

·         obcość i tabu kulturowego;

·         obcości w krytyce postkolonialnej i postzależnościowej;

·         estetyki i anestetyki obcego;

·         perspektywy techno-antropocenu: od posthumanizmu po cyborgizację i awataryzację.