Konstruktywistyczny model uczenia się został zaproponowany jako alternatywa dla edukacji o charakterze transmisyjnym. Zrywa on całkowicie z dotychczasową ideologią funkcjonalistycznego społeczeństwa, kształtowanego przez zastosowanie „czasowo skutecznych i metodycznie przejrzystych” narzędzi psychologii behawioralnej, za sprawą której kształcenie jednostki zostało niemalże automatycznie utożsamione z jej kształtowaniem, zaś przekazywanie wiedzy szczegółowej (rozparcelowanej na poszczególne dyscypliny akademickie) zajęło centralne miejsce działalności dydaktycznej prowadzonej w szkołach, a niekiedy również uniwersytetach. Dyskurs konstruktywistyczny zakłada zerwanie z proceduralno-instrumentalnym modelem kształcenia wytwarzającym anty-deliberatywną świadomość społeczną, przyczyniającą się do bezrefleksyjnego utrzymywania zastanego „porządku”, którego produktem jest m.in. autorytarnie pojmowana edukacja.

W ramach myślenia konstruktywistycznego uznaje się, że podmiot poznający, na podstawie osiągalnych danych doświadczeniowych, sam dochodzi do rozumienia otaczającej rzeczywistości, co de facto oznacza, że ją konstruuje. Każdy z nas tworzy modele mentalne, pozwalające na funkcjonowanie w zastanym środowisku. Zdobywanie nowych informacji i łączenie ich w coraz to bardziej złożone i skomplikowane modele zwiększa jakość naszego życia poprzez możliwość partycypowania w bogatej przestrzeni kulturowej. Wobec tego „uczenie się” w konstruktywizmie rozumiane jest jako proces dostosowania naszych mentalnych modeli rzeczywistości (ontologii) do odbierania (akomodowania) nowych doświadczeń. Jednakże edukacja oparta na ideologii konstruktywizmu nie koncentruje się tylko (jak można by przypuszczać) na jednostce i jej doznaniach. Wręcz przeciwnie, nie umniejszając znaczenia indywidualnych modeli świata w procesie kształcenia, zdaje sobie sprawę z ogromnej roli kształtowania jednostkowej świadomości przez jej uczestnictwo w szeroko pojętej kulturze. Ten społeczny aspekt uczenia się, a więc możliwości intersubiektywnego nadawania sensu doświadczeniu, ma fundamentalne znaczenie dla dobrego zrozumienia i przełożenia na język praktyki zasad konstruktywizmu dydaktycznego. I to właśnie jest celem podstawowym organizowanej konferencji.

Proponujemy następujące bloki tematyczne:

1) Konstruktywizm a antyrealizm epistemologiczny;

2) Konstruktywizm a obiektywizm w nauce;

3) Czym jest konstruktywizm dydaktyczny?

4) Radykalny a społeczny konstruktywizm - konteksty edukacyjne;

5) Uczenie się jako aktywne konstruowanie rzeczywistości;

6) Czy konstruktywizm dydaktyczny wspiera indywidualizm?

7) Praktyka szkolna w perspektywie konstruktywistycznej;

8) Neuronauki a edukacja – nowy kierunek rozwoju?

Prosimy o wysłanie zgłoszenia na podany adres mailowy. Prześlemy formularz zgłoszeniowy do wypełnienia.