Głównym celem konferencji będzie wzbudzenie ponownej refleksji nad relacją pomiędzy naukami historycznymi i społecznymi. Temat ten jest obiektem kontrowersji żywej od ponad stu lat. Historia społeczna nabrała nowej dynamiki dzięki pracom badaczy takich jak Marc Bloch, Lucien Febvre i innych ze środowiska skupionego wokół czasopisma Annales w pierwszej połowie wieku XX, którzy przenieśli nacisk zainteresowań historyka z „historii wydarzeń” poprzedniego pokolenia na analizy struktur i zjawisk społecznych, które mają wpływ na wydarzenia historyczne. Hasła „nowej historii społecznej” pojawiły się w latach 60-tych, szybko przekształcając dziedzinę w jeden z dominujących sposobów uprawiania historiografii w świecie anglojęzycznym. Lata 90-te przyniosły pojawienie się historii kulturowej, w znacznej mierze wyrastającej z historii społecznej, ale konkurencyjnej wobec niej.

Opierając się na danych z brytyjskich i irlandzkich uniwersytetów, gdzie 26% historyków-pracowników naukowych identyfikuje się z historią społeczną, jest ona najpowszechniejszym sposobem akademickiego pisania historii. Mimo tego, wśród wielu wybitnych badaczy z polski wciąż spotkać się można ze sceptycznym nastawieniem wobec stosowania socjologicznych metod badawczych na gruncie historycznym. W świetle takich głosów, konieczną wydaje się ponowna dyskusja na temat relacji historii, społeczeństwa i kultury.

Do dyskusji zaproszeni zostaną badacze z polski i zagranicy, a szczególny nacisk położony zostanie na przedstawienie szerokiego wachlarza opinii reprezentantów różnych dziedzin związanych z tematem: historii, historii sztuki, archeologii, geografii, nauk społecznych, antropologii, kulturoznawstwa i innych.

Planowany jest podział referatów wg ich tematyki na trzy sekcje – 1. Teorii i metodologii, 2. Praktyki i przykładów pisania historii społecznej oraz 3. Perspektyw rozwoju nauk historycznych. Tematyka prezentacji może dotyczyć, ale nie jest ograniczona do:

– problemu „dialogu głuchych” pomiędzy historykami i socjologami,
– historii społecznej i socjologii historycznej,
– geografii i demografii historycznej,
– historii kulturowej,
– badań nad pamięcią,
– najnowszych trendów w historiografii, a w tym ujęć posthumanistycznych,
– historii historiografii zorientowanej interdyscyplinarnie,
– metodologicznych aspektów związanych z historią społeczną.

Językami konferencji będą polski i angielski.