Szanowni Państwo,

kilka dni temu w życie weszła tzw. Ustawa 2.0 vel Konstytucja dla Nauki, która stanowi reformę systemu szkolnictwa wyższego w Polsce. Ustawa ma swoich zwolenników oraz przeciwników. Czegokolwiek by jednak o niej nie powiedzieć, jednego można być pewnym – ustawa ta zmieni nasze dotychczasowe funkcjonowanie w świecie akademickim. Problem humanisty – humanistyki w ogóle – jest jednak szerszy, ponieważ poprzedni system naukowy również nie wydawał się być przystosowany do tego, kim humanista jest czy być powinien.

Należy zauważyć, że humanistów zmusza się do "naukowości" oraz do „formalnego” podejścia do problemu człowieka, który w codziennym życiu jest mało formalny. Pisanie artykułów, tak jak to robią przedstawiciele nauk ścisłych i technicznych oraz ocenianie ilości tekstów – a nie ich jakości, nie pomaga rozwojowi humanistyki, tylko umieszcza ją pod butem biurokracji i grafomaństwa. Weźmy dla przykładu jakieś dawne teksty humanistyczne, które były pisane w sposób eseistyczny, humorystyczny, przystępny (nie zawsze, ale jednak). Jaką karierę zrobił chociażby Platon na swoich dialogach. Gdyby jednak ten uznany i wielki Platon we współczesnej akademii spróbował opublikować swoje dialogi albo otrzymać na nie środki grantowe, najpewniej byśmy o nim w ogóle nigdy nie usłyszeli. Współczesna humanistyka często bywa sucha, wręcz martwa. Nie ma w niej życia. W wypadku tekstów ścisłych/technicznych taka postawa jest zrozumiała, ponieważ trudno pisać o wzorach czy zebranym materiale empirycznym w sposób barwny, elokwentny, budzący emocje, robiąc różnego rodzaju dygresje. W nich chodzi o efekt, rezultat badań - w wypadku humanistów znaczenie powinien mieć także sam opis. Pisząc o człowieku (w ogólnym rozrachunku to robią humaniści) nie można unikać jego wymiaru pozaracjonalnego. Kiedy technik opisuje maszynę, która nie ma ducha (duch nie jest/nie musi być związany z duszą), w sposób techniczny, to jest to właściwe podejście. Ale kiedy piszemy o duchu człowieka bez tego ducha, jeszcze pod dyktando punktów, trudno mówić o byciu humanistą w prawdziwym wymiarze tego słowa.
Jeśli reformatorzy nie zrozumieją tych kwestii, trudno mówić o dobrej zmianie w polskiej (ale i światowej) nauce.

A może właśnie piszący te słowa nie ma racji? Może humanistyka powinna przyjąć formę systemu, stać się zaangażowaną politycznie czy podchodzić do człowieka w sposób formalny?

Korzystając z okazji wejścia nowej ustawy w życie, chcielibyśmy pochylić się nad kwestią tego, jaki humanista być powinien - poprowadzić własną dyskusję, dać głos tym, którzy chcieliby się wypowiedzieć, a nie mogli. Dlaczego? Aby być może - przy wprowadzaniu następnych rozstrzygnięć systemowych w przyszłości - skorzystać z owoców naszej dyskusji. 

Zapraszamy do niej:
- studentów,
- doktorantów, 
- pracowników naukowych,
- ale także osoby będące humanistami nieakademickimi czy pozaakademickimi bądź osoby niebędące humanistami w ogóle.
To bowiem od tego, jak – jako humaniści - będziemy patrzeć na samych siebie, ale i tego, jak postrzegać będą nas inni, zależy przyszłość humanistyki. Jeśli umieścimy ją w systemie, który zamiast ją rozwijać, będzie zachęcał nas do punktozy, kumoterstwa i braku długofalowych badań, to razem z upadkiem takiej humanistyki upadnie duch ludzki. Z pewnością byłoby to dla nas wszystkich (albo przynajmniej pewnej części) katastrofą.

Równocześnie nie chcemy (systemowo, dogmatycznie) ograniczać możliwych podejść do tematu. Chętnie wysłuchamy wystąpień o:
- historycznych ujęciach humanizmu,
- normatywnych rozstrzygnięciach co do osoby/charakteru humanisty,
- (bez)sensie uprawiania humanistyki na uczelni/poza akademią,
- humanistyce zaangażowanej,
- (nie)klasowym ujęciu inteligencji,
- głosów krytycznych (nie krytykanckich!) względem Ustawy 2.0,
- (rzekomym) rozdziale nauk na humanistyczne i ścisłe,
- roli nauk humanistycznych w społeczeństwie,
- metodologicznych zagadnieniach związanych z uprawianiem nauk humanistycznych,
- i innych.

Terminy:
- przyjmowanie zgłoszeń: do 15 września 2018,
- informacja o kwalifikacji zgłoszeń: do 22 września 2018,
- konferencja: 27-28 października 2018 (liczba dni zależeć będzie od liczby zgłoszeń),
- nadsyłanie tekstów: do 15 stycznia 2019,
- publikacja tekstów: najpóźniej we wrześniu 2019.

Zgłoszenia są przyjmowane w następujący sposób: należy wypełnić formularz zgłoszeniowy [dostępny po linkiem: https://bit.ly/2MPoQzt], przesłać go na adres mailowy Fundacji (fundacjaddkk@gmail.com) i oczekiwać na potwierdzenie jego otrzymania. Do 22 września zostaną wysłane maile zwrotne z informacją o przyjęciu bądź odrzuceniu zgłoszenia.

Przewidziany czas wystąpienia to od 15 do 20 minut plus czas dodatkowy przewidziany na dyskusję.

Opłata konferencyjna wynosi 295 zł i obejmuje materiały konferencyjne, catering, obiad (w dniu referatu) oraz publikację w recenzowanej monografii naukowej w wersji elektronicznej (otrzymanie wersji papierowej to koszt 75 zł wraz z przesyłką). 

Monografia będzie dystrybuowana m.in. w Google Books, Google Play, a także w ogólnopolskich księgarniach internetowych (w tym w księgarni PWN).

Ewentualny nocleg każdy uczestnik będzie musiał zapewnić sobie we własnym zakresie (służymy pomocą w tej kwestii). 

Opłaty (po informacji o przyjęciu i zakwalifikowaniu zgłoszenia) należy dokonywać na konto (z dopiskiem: HUM20_2018_Imię_Nazwisko):

Fundacja „dzień dobry! kolektyw kultury"
ul. Lampego 6/8
41-608 Świętochłowice
Numer konta bankowego (PLN): 80 1750 0012 0000 0000 3723 0464
Numer konta bankowego (EURO): 21 1750 0012 0000 0000 3863 4631
Nazwa banku: Raiffeisen Polbank
Kod SWIFT: RCBWPLPW

Faktury będą wystawiane na życzenie uczestników (należy wypełnić pole w formularzu zgłoszeniowym).