Przedmiotem refleksji pragniemy uczynić problemy literackiego kanonu (szkolnego i uniwersyteckiego) oraz rozważania o literaturze tworzonej po 1939 i 1989 roku – ze szczególnym uwzględnieniem tekstów literackich obecnych w edukacji polonistycznej szkół średnich. Zależy nam zarówno na przedstawieniu analiz i interpretacji tych utworów literatury współczesnej i najnowszej, które znalazły się w podstawie programowej, jak i na omówieniu dzieł z różnych przyczyn pozostających poza kanonem.
Nauczyciele poloniści wciąż odczuwają brak opracowań utworów, które przed rokiem 1989 w lekturze szkolnej były pomijane, dlatego zamierzamy powrócić do problematyki literatury współczesnej „źle obecnej w szkole”. Chcemy także zachęcić do nowych odczytań tytułów i zjawisk literackich zadomowionych w praktyce dydaktycznej, lecz wymagających reinterpretacji lub dopowiedzeń.
Ważnym powodem konferencji jest również dyskusja o obecności/nieobecności literatury ostatnich dekad w szkolnej edukacji polonistycznej, zatem interesują nas szczególnie studia i szkice o wartościowych artystycznie utworach najnowszych, które mogłyby się znaleźć wśród lektur licealistów.
Proponujemy uczestnikom, by przygotowywane wystąpienia uwzględniały następujące zagadnienia:
- kanon współczesności jako narzędzie historyka literatury i dydaktyka;
- analiza i interpretacja dzieł literatury polskiej tworzonej w kraju i na emigracji po 1939 roku;
- arcydzieła literatury europejskiej i światowej XX-XXI wieku;
- reinterpretacje „starych” lektur szkolnych;
- książki uznane za wydarzenia literackie ostatnich dekad;
- filiacje i spory z tradycją w literaturze pięknej – współczesnej i najnowszej;
- szkolne spotkania z nową i najnowszą prozą, poezją i dramatem;
- problematyka aksjologiczna w lekturach szkolnych;
- analizy językowo-stylistyczne literatury współczesnej i najnowszej;
- badania nad odbiorem literatury współczesnej i najnowszej przez uczniów szkół ponadgimnazjalnych.
Pozostajemy otwarci na inne propozycje.