Badania nad obcością od dłuższego czasu pozostają w cieniu krytycznych wobec nich dyskursów koncentrujących się na szeroko rozumianej kategorii innego. Za sprawą prac w rodzaju Końca historii Francisa Fukuyamy, zastępujących poetykę konfrontacji znanego z nieznanym polityką dialogu z równorzędnym podmiotem, obcość została pozbawiona swojego filozoficznego umocowania sięgającego do korzeni fenomenologicznych i zredukowana do pojęcia przynależącego do słownika mowy wykluczenia. Wydaje się, że rewizja studiów nad obcością, zwłaszcza w perspektywie zmierzchu antropocenu i towarzyszących mu narodzinach nieantropocentrycznych studiów kulturowych, nie musi już mierzyć się z konsekwencjami antagonizujących ustaleń Samuela Huntingtona ze Zderzenia cywilizacji i wkroczyć na nowy poziom refleksji filozoficzno-kulturowej. Dlatego też pragniemy zachęcić badaczy zaintere-sowanych powyższą problematyką do nadsyłania propozycji wystąpień konferencyjnych, odwołujących się do takich przykładowych zagadnień, jak:
−    obcość a inność;
−    obcość a groza (numinosum),
−    obcość a wstręt i abiektalność;
−    ksenologia i topografia obcości Bernharda Waldenfelsa;
−    fenomenologiczne badania nad kategorią obcości (Edmund Husserl, Maurice Merlau-Ponty, Alfred Schütz);
−    psychoanalityczne ujęcia obcości (Sigmund Freud, Jacques Lacan, Julia Kristeva);
−    teoretycznoliterackie kategorie obcości, defamiliaryzacji i wyobcowania (Verfremdungseffekt BertoldaBrechta, ostranenie Wiktora Szkłowskiego czy cognitive estrangement DarkoSuvina);
−    strategie przezwyciężania obcości: oswajanie i zawłaszczanie vs. alienacja i wyobcowywanie;
−    obcość w perspektywie lingwistycznej (od Ludwiga Wittgensteina po Eleanor Rosch) i kognitywnej (unnatural narratives Jana Albera);
−    etyczne i estetyczne uwarunkowania obcości w fantastyce i fantastyce naukowej (ksenomorfia, ksenocyd i hierarchia obcości u Orsona Scotta Carda);
−    obcość a tabu kulturowe (Marquis de Sade, Georges Bataille, Mary Douglas);
−    obcość w krytyce postkolonialnej i narracjach nieantropocentrycznych;
−    obcość w animal studies i ekokrytyce;
−    perspektywy techno-antropocenu: posthumanizm, cyborgizacja;
−    obcość w perspektywie ekspansji wirtualności (awataryzacja, alienacja i aklimatyzacja światach sztucznych).
Propozycje wystąpień mogą, lecz nie muszą odwoływać się do powyższych zagadnień – szczególnie zachęcamy wszystkich zainteresowanych do prezentowania własnych poszukiwań badawczych czy też konstruowania wypowiedzi bezpośrednio poświęconym dorobkowi intelektualnemu najważniejszych filozofów obcości i ksenologów.