Idea korespondencji sztuk w przeróżnych wariantach towarzyszy działaniom artystów od blisko dwóch stuleci. Mająca rodowód romantyczny, łączy się z kręgiem problemów znacznie starszych: antycznej „trójjedynej chorei” czy barokowej syntezy sztuk, wykazuje też wyraźne pokrewieństwo ze współczesną intermedialnością. Dla jednych to mało znaczące pogranicze, dla innych istota twórczej działalności. I choć zjawisko to w ostatnich dekadach zdaje się przybierać na sile, refleksja naukowa z trudem za nim nadąża. Zarówno badacze zjawisk historycznych, jak i współczesnych nie podjęli jeszcze w pełni tego wyzwania, choć obecnie obserwujemy wyraźny wzrost zainteresowania nakreślonym kręgiem tematycznym. Pojawiły się interesujące prace o muzyczności literatury, „słuchaniu filmów”, związkach malarstwa i muzyki, słowa i obrazu. Coraz więcej wiemy o synestezji, do słownika wchodzi pojęcie wielozmysłowości, nowe opracowania przybliżają z różnych perspektyw fenomen tańca, a w nurcie badań teatrologicznych rozwija się performatyka. Brak jednak ciągle opracowań całościowych, sięgających do źródeł zjawiska.   

Chcielibyśmy wobec powyższego zaproponować podjęcie szeroko zakrojonej refleksji nad ideą i praktyką korespondencji sztuk w konfrontacji ze współczesną wiedzą na temat rytuału, który – zarówno jako podstawowy składnik kultu religijnego i jako forma komunikacji oraz czynnik ładu społecznego – wciąż kryje w sobie ogromny potencjał badawczy. Pamiętając słowa Émile’a Durkheima zapisane blisko sto lat temu: „Sztuka to nie tylko przyozdobienie kultu, mające ukryć może nadmiernie twardą szorstkość, to właśnie dzięki niej sam kult staje się niejako estetyczny” – warto podjąć  na nowo rozważania nad estetycznym wymiarem rytuału. Nasuwają się tutaj przede wszystkim dwa komplementarne pytania:

Co antropologiczna wiedza na temat rytuału mówi ważnego o związkach, podobieństwach, współdziałaniu sztuk? – Co namysł nad korespondencją sztuk wnosi do rozumienia rytuału?

Serdecznie zapraszamy przedstawicieli różnych dziedzin nauki: teoretyków i historyków sztuki, antropologów, religioznawców, psychologów, medioznawców, muzykologów, filologów, teatrologów, filmoznawców, choreologów – do wypowiedzi na poruszone tu tematy. Liczymy na to, że wspólnym wysiłkiem uda nam się poszerzyć wiedzę o tak intrygującym  przedmiocie.