Celem konferencji jest zwrócenie uwagi na kulturowo-społeczny kontekst i warunki rozwijania nauczycielskich kompetencji, a także szerzej: krytyczny namysł nad kulturą edukacji.
Zakładając, że zmiana koncepcji kształcenia nauczycieli może powodować zmiany całego procesu edukacyjnego (w tym również kompetencji nauczyciela i ucznia), chcemy pochylić się nad problemami: czego i dlaczego tego właśnie uczyć w aktualnej sytuacji cywilizacyjnej w szkole, która przestaje być podstawowym źródłem wiedzy oraz jak przygotować do tej zmiany nauczycieli? Jakich zmian naprawdę trzeba w polskiej szkole? 
Zasadniczego znaczenia nabiera szukanie odpowiedzi na pytania: Jacy nauczyciele zajmują się edukacją dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym? Jak funkcjonują w różnych dyskursach pedagogiki wczesnoszkolnej? Jakie są ich kompetencje w zakresie wspierania rozwoju dzieci poprzez wykorzystywanie różnych strategii edukacyjnych? W jaki sposób zachęcić nauczycieli do zmiany sposobu pełnienia swej zawodowej roli, do oderwania się od przyzwyczajeń związanych z organizacją procesu nauczania
Istotne miejsce w problematyce dotyczącej kształcenia nauczycieli zajmują zagadnienie dotyczące związków teorii z praktyką. Jak przenieść na grunt kształcenia akademickiego koncepcję „refleksyjnej praktyki” pozwalającej na tworzenie wiedzy osobistej studentów, stanowiącej podstawowy pomost do zrozumienia teorii akademickiej i do robienia z niej użytku? 
Szczególne znaczenie mają dla nas badania, które stanowią ujęcia wielodyscyplinarne z zachowaniem równowagi między teoriami a praktycznymi rozwiązaniami szczegółowymi.