Dynamika, migotliwość, nieoczywistość i typowo ponowoczesna płynność kultury po­pularnej dają asumpt do wnikliwszych nad nią studiów, wypracowania wyspecjalizowanych narzędzi badawczych i stosowniejszego języka opisu. Stąd też organizatorów Międzynarodowej Konferencji Naukowej 50 twarzy popkultury interesować będą referaty poświęcone:

·         problemom genologicznym (zacieranie granic gatunkowych, proliferacja kon­wencji estetycznych w rodzaju steampunku, noir, cyberpunku czy postapo, kariera pojęć slipstreamu czy realizmu magicznego itp.);

·         efemerycznym trendom i modom artystycznym w obrębie literatury, filmów, seriali, komiksów, gier wideo i kreowaniu zapotrzebowania odbiorczego na nie (np. fenomen Zmierzchu, kryminału retro czy dystopii young adult);

·         głównym kierunkom rozwoju popkultury (literatura, muzyka, film, serial, gra wideo, komiks, gra fabularna, transmedia, internet);

·         artystom-celebrytom i nowych sposobach promocji twórczości artystycznej;

·         wkładowi odbiorców w rozwój kultury (fan fiction, cosplay, dedykowane e-ziny, konwenty i festiwale, ruch fanowski i akafanowski, self- i vanity-publishing);

·         trwałości opozycji tzw. mainstreamu i undergroundu, zarówno na styku tzw. kultury wysokiej i niskiej, jak i w obrębie każdej z nich (np. marginalizacja horroru w obrębie fandomu fantastycznego czy też nobilitacja awangardowych powieści postrealistycznych w postmodernie);

·         kulturze konwergencji i mechanizmom franczyzowym zarówno w dystrybucji tekstów, jak i światotwórstwie (np. ekspansja uniwersum Star Wars);

·         rozwojowi alternatywnej krytyki, procedur wydawniczych, kanałów dystrybucyjnych, subsydiów, nagród i czasopism;

·         filozofii kultury i sztuki popularnej.