Informacje o jakości powietrza dostarczane w ramach Państwowego Systemu Monitoringu pozyskiwane są w oparciu o dane ze stacji monitoringowych, w których próbki powietrza są pobierane, a często również analizowane automatycznie. Uzyskane w ten sposób informacje pozwalają na oszacowanie negatywnego wpływu zanieczyszczeń obecnych w powietrzu atmosferycznym zarówno na zdrowie człowieka jak i na całe ekosystemy.

Jak oszacować jednak jakość powietrza oraz depozycję substancji stanowiących zagrożenie dla ekosystemu oraz zdrowia ludzi na obszarze, na którym brakuje stacji monitoringowych, który znajduje się w lesie, albo trudno dostępnym terenie – na przykład w górach?  

W takiej sytuacji jednym z rozwiązań jest wykorzystanie bioindykatorów roślinnych. W podejściu tym organy asymilacyjne roślin – igły, liście – wykorzystywane są jako receptory aktywne lub pasywne zanieczyszczeń.

Do zalet stosowania bioindykatorów roślinnych zaliczyć można niski koszt analiz oraz brak konieczności wcześniejszej instalacji próbników w terenie. 

Na seminarium zostaną przedstawione przykłady wykorzystania roślin do oceny obciążenia środowiska WWA i metalami ciężkimi wybranych parków krajobrazowych polski południowej, parków narodowych (Bieszczadzkiego, Karkonoskiego, Ojcowskiego i Roztoczańskiego) oraz terenów znajdujących się w otoczeniu Huty Konin, gdzie do 2009 roku działał zakład elektrolizy aluminium. Dodatkowo zostaną omówione zalety i wady wykorzystania roślin w badaniach biomonitoringowych.

Prowadzący: Jacek Borgulat - Instytut Ekologii Terenów Uprzemysłowionych