Wydarzenia ostatnich lat zachodzące we współczesnym świecie wskazują na konieczność zmian w podejściu do samej idei bezpieczeństwa, które byłyby związane z nowymi sposobami oceny problemów i wyborem priorytetowych zadań. Istniejąca tradycja kształcenia w zakresie bezpieczeństwa osiągnęła punkt, w którym nie jest w stanie nie tylko odpowiadać na trudne pytania lub reagować na nowe zagrożenia, ale nie jest zdolna nawet obiektywnie oceniać sytuację. Jednym ze sposobów rozwiązania tego problemu może być wprowadzenie nowych pojęć, do których należy „kultura bezpieczeństwa”. Obejmuje ono wieloaspektowe doświadczenie w poznawaniu i opisywaniu bezpieczeństwa przez różne dziedziny nauki, a także zmiany w pojmowaniu bezpieczeństwa jako jednej z potrzeb człowieka. „Kultura bezpieczeństwa” to nowa forma komunikacji społeczeństw i państw, kształtowanie zupełnie nowego sposobu myślenia na temat bezpieczeństwa. Jest to związane z reagowaniem zarówno na znane, jak i jeszcze nieznane zagrożenia. Nauka i system edukacji powinny stawiać sobie za cel rozwój idei bezpieczeństwa nie tylko na podstawie szerzenia wiedzy o zagrożeniach i działań profilaktycznych. Ich głównym zadaniem w obecnych czasach powinno być budowanie bezpiecznych społeczeństw, które swoje działania opierać będą na wynikach badań i specjalnych międzynarodowych programach budowania „kultury bezpieczeństwa”.