Zapraszamy do udziału w IV odsłonie Górskiego Filozofowania. Celem naszego przedsięwzięcia jest zjednoczenie w jednej przestrzeni, zarówno fizycznej jak i myślowej, przedstawicieli różnych ośrodków akademickich z Polski. Spotykamy się już po raz czwarty w miejscu wyjątkowym, które winno sprzyjać kontemplacji – w górach, tym razem w Karkonoszach.
Uważamy, że byt i warunki jakie on stwarza, również wyznaczają możliwy zakres ludzkiej świadomości. Dlatego, jako organizatorzy chcemy przygotować wszystkim uczestnikom możliwość wspólnotowego zmierzenia się ze szczytami górskimi w atmosferze zarówno indywidualnego namysłu jak i wspólnego dyskursu. Całe przedsięwzięcie jest wyjątkowe, ponieważ udział w nim dostarcza wyczerpującego poczucia intelektualnego dialogu, którego rzadko kiedy uczestnicy „klasycznych” konferencji mogą doświadczyć przy okazji innych wydarzeń w Polsce. Ponadto, trzy dni wspólnych debat oraz rozmów pozwalają zacieśnić więzi między przedstawicielami różnych środowisk i ośrodków akademickich. Pozwoli to każdemu uczestnikowi zobaczyć i na własnej skórze doświadczyć stylu/perspektyw oraz priorytetów filozoficznych stosowanych w murach innych uczelni niż własna.
Jesteśmy przekonani, że theoria i praxis tworzą w filozofii swoiste compositum, stąd nasze myślowe wyzwanie chcemy osadzić w klimacie górskiej wędrówki – innymi słowy zapraszamy na wspólne wędrowanie górskim szlakiem, połączone z filozoficzną ucztą i noclegiem w schronisku.

Tegoroczna tematyka konferencji – kluczowe zagadnienia

    Każdy z nas dokonuje codziennie jakichś decyzji – w sklepie, w trakcie zajęć,
w rodzinnym domu, na ulicy w drodze do pracy, podczas pobytu w szpitalu, na publicznej manifestacji, w relacjach i związkach międzyludzkich, udzielając się w społecznościach internetowych itd. Można byłoby te wszystkie wybory podzielić i roboczo określić „małymi” oraz „dużymi” decyzjami. Zdarza się, że te „małe” są dokonywane niemal automatycznie (np. wybór rodzaju pączka w cukierni), natomiast tym „dużym” poświęcamy naturalnie więcej uwagi (np. rekrutacja na studia, wybór partnera życiowego). Z pozoru oczywista obserwacja kolejnego dnia życia, która z etyczno-aksjologicznego punktu widzenia rodzi wiele pytań:
Po pierwsze, mamy do czynienia z ciągłym podejmowaniem wyborów, które wymuszają refleksję nad jakością wolności oraz jej zakresem. Czy klasyczny podział na wolność negatywną i pozytywną sformułowany przez Isaiaha Berlina wystarcza? Gdzie jest miejsce na moralną odpowiedzialność i w jakim zakresie należy jej wymagać prawnie? Czy możliwe jest udzielenie odpowiedzi systemowej, która weźmie pod uwagę również względnie ze sobą sprzeczne paradygmaty, jak np. naturalistyczna vs. humanistyczna psychologia?
Po drugie, te decyzje to zbiór mniej lub bardziej świadomie wyrażonych poprzez akt działania odpowiedzi na pytanie „Jak żyć?”. Podział na mniej lub bardziej ważne grupy aktów, rodzi refleksję nad hierarchią i kryterium słuszności tego podziału. Komu lub czemu należy podporządkować moralność/etyczność? Czy ma być to człowiek? A może kultura? Lub nauka? Postęp? Jakaś określona filozoficznie aksjologia? Religia? Aby odpowiedzieć na każde z niepełnej listy wymienionych pytań, należy oczywiście dobrać odpowiednie uzasadnienie.
Po trzecie, wszystkie powyższe rozterki wręcz automatycznie nasuwają myśl:
Czy teoretyczny namysł ma jakikolwiek wpływ na podejmowane w codziennym życiu decyzje? Czy filozofia może pełnić tylko funkcje analityczno-poznawcze? Czy prócz wskazywania na liczne problemy egzystencjalne, może również prowadzić do ich pozytywnego rozstrzygnięcia? Jeśli tak, to czy nie wymaga to praktyki duchowej, która zaprawi nas na przyszłe podejmowanie decyzji i być może te „małe” staną się przez to „dużymi”, i na odwrót - te wielkie staną się tylko błahostkami? Jaka miałaby być to praktyka: religijna, a-religijna, intelektualna, jakaś inna?
Konkludując: nie jest to skończona lista pytań ani problemów, jest to jedynie nasza propozycja ujęcia zagadnienia „etyczności” „moralności” „praktyczności” oraz „aksjologiczności”.
Chcemy poświęcić się refleksji nad pytaniem o to „Jak żyć?”, ale nie zakładając
w punkcie wyjścia, że filozofia jest kompetentna, aby się z tym pytaniem mierzyć, stąd tytułowa aporia między filozofią a życiem codziennym. Poza tym zależy nam na filozofowaniu in statu nascendi, a więc „tu i teraz” w kontekście bieżących wyzwań aksjologiczno-etycznych, w ramach doświadczenia współczesności i z jego wnętrza, co
w żadnym wypadku nie oznacza deprecjacji dorobku i dziedzictwa filozoficznego poprzednich pokoleń, a raczej ich ewentualną nobilitację poprzez wskazanie ich nieprzemijającej aktualności, ale nie w charakterze muzealnych pomników, ale żywej obecności i to nie ponad, ale w zmiennych kolejach losów ludzkości.

Tegoroczna konferencja będzie miała charakter w znacznej mierze seminaryjny. Planujemy maksymalnie 12-15 wystąpień po 20-30 minut, które zaprezentują różnorodne możliwości podejścia do tytułowego zagadnienia i sporą dawkę dyskusji wokół każdego z referatów. Stąd rezerwujemy sobie prawo do selekcji zgłoszonych referatów.

„Stawiam sobie pytanie, na które chyba nigdy nie znajdę odpowiedzi: dlaczego, kiedy jestem tam, to tęsknię za górami, a kiedy jestem tutaj, skazany na bezczynność, tęsknię za tym zwykłym życiem?”
                                    Jerzy Kukuczka

„Czasami myślę, że wspinam się dlatego, aby przekonać się, jak droga jest mi nasza szara codzienność. Wracając poznaję, jak smakuje kubek gorącej herbaty po dniach pragnienia, sen po wielu nieprzespanych nocach, spotkanie z przyjaciółmi po długiej samotności, cisza po godzinach przeżytych w przeraźliwej wichurze”.
                                    Wanda Rutkiewicz