W kulturze funkcjonuje wiele przysłów dotyczących czasu, tak jak i wiele narracji poświę­conych temu fundamentalnemu dla naszej cywilizacji zagadnieniu. Rozumieć je można na wiele sposobów, zwłaszcza teraz, gdy pojawiają się coraz to nowe koncepcje i teorie dotyczące czasowości – w bardzo wielu wykładniach, począwszy od ujęć filozoficznych i antropologicznych poprzez kulturoznawcze i literaturoznawcze, a skończywszy na medioznawczych, ludologicz­nych i groznawczych czy inter­­dyscyplinarnych. Czasowość współczesna jest migotliwa znaczeniowo i dotyka każdej sfery eg­zystencji: od wyobrażeń artystycznych (podróże w czasie) przez codzienność prokrastynacji (procrastinus to przecież odkładanie pracy na potem) ażpo teorie naukowe z mostem Einsteina-Rosena (czyli, popularnie rzecz ujmując, tunelem czasoprzestrzennym)na czele. A że czas jest bez wątpienia cenny także jako temat, organizatorzy konferencji Czas i to, co inne zapraszają do podjęcia transdyscyplinarnej refleksji nad zagadnieniami takimi, jak m.in.:

      Czas w literaturze

      Czas w teorii literatury i narracji

      Czas w filozofii

      Czas w języku i językoznawstwie

      Czas historyczny

      Czas w światach alternatywnych

      Czas kontrfaktyczny

      Klasyczne i postklasyczne koncepcje czasowości

      Paradoksy czasowe w narracjach kulturowych

      Podróże w czasie

      Czas a obyczajowość i codzienność

      Zegary i zegarmistrzowie

      Przemijanie

      Koncepcje końca i wieczności

      Relacja czasu i przestrzeni

      Przeszłość i teraźniejszość w wizjach artystycznych i przekazach historycznych

      Uchronie i bezczasy

      Kategoria happy endu

      i inne, organizatorzy są bowiem otwarci na wszelkie nowe i nienależące do przedłożonej listy pomysły i tematy wystąpień.