Sojusz transatlantycki przez wiele lat był sercem europejskiej architektury bezpieczeństwa, kluczowej w zarządzaniu kryzysami. Współczesne zagrożenia bezpieczeństwa są poważne i zdaje się, iż  niemożliwe do rozwiązania bez skutecznej współpracy transatlantyckiej. Jednak wraz z otwarciem nowej ery strategicznej konkurencji z Rosją, dla Sojuszu Północnoatlantyckiego kreślą się na  wschodzie dwa problemy. Po pierwsze nuklearne odstraszanie ma niewielką użyteczność w konfliktach XXI wieku, ponieważ parasol atomowy w ramach Art. 5 Traktatu Waszyngtońskiego jest nieprzydatny w starciu z taktyką lokalnych szybkich uderzeń o małej intensywności. Po drugie zbrojenia mogą wkrótce w ogóle uniemożliwić siłom NATO dotarcie na wschodni teatr działań, ponieważ broń mająca powstrzymać przerzut sił Sojuszu na front jest priorytetem Rosji. Te zmiany obniżyły zdolność NATO do odstraszania i obrony, a w przyszłości mogą również osłabić jej zdolności do obrony państw Europy Środkowo – Wschodniej.

Stąd też celem konferencji jest wymiana poglądów pracowników naukowych i praktyków  dotyczących  m.in. przeobrażeń geopolitycznych i narastających zagrożeń dla Europy zwłaszcza państw Europy Środkowo – Wschodniej  ze strony Rosji,  bezpieczeństwa państw Europy Środkowo – Wschodniej  w kontekście sytuacji na Ukrainie, a także niezbędności  wzmocnienia Sojuszu Północnoatlantyckiego na wschodniej flance.