Alienacja pracy, procesu i jej wytworu przywołują na myśl Marksa, ale jednocześnie są to kategorie aktualne w dobie wielkich korporacji czy centrów outsourcingowych. Obecne tam: rywalizacja, konkurencja, specjalizowanie się w drobnych czynnościach bywają częścią procesu obsługi klienta z drugiej strony kuli ziemskiej. Jak wielkie spełnienie może odczuwać humanista, słysząc nagonkę ekspertów od kariery, że należy wybierać zawody przyszłości, a zatem kształcić się na inżyniera i księgowego, lub przeglądając raporty z badań, w których nie przewidziano odpowiednich rubryk? Każdy chciałby za swoją pracę realizowaną z pasją otrzymywać adekwatne wynagrodzenie. Często jednak trzeba sobie wmawiać, że wartością dodaną jest owe poczucie robienia Czegoś. Czy każda praca wzbogaca, czy to tylko iluzja? Ale dlaczego artysta powinien pracować za darmo? Jak w dzisiejszej rzeczywistości patrzymy na pracę (zakład pracy moim domem)? Czy lepiej by dom stał się zakładem pracy? Czy będąc wolnym strzelcem, jesteśmy wolni od frustracji? Na ile my tworzymy w pracy, na ile praca tworzy nas? Czy praca może zabić kreatywność? A może to ona jest jedynym sensownym polem walki o własną kreatywność? Bo w domu czeka nas sprzątanie i gotowanie? Zawód: matka, zawód: gosposia – uwierzcie, to zawody pełne pasji i spełnienia, praca z powołania. Czy ktoś w końcu doceni ojców, którzy idą na ojcowski? Czy pokolenie y wciąż musi się tłumaczyć przed światem, że inaczej widzą relację praca-​ja-​życie? A gdzie realizują się „zetki”, urodzeni po 1990 roku?