„Potrzebujemy nieustannie kontemplować tę tajemnicę miłosierdzia. Jest ona dla nas źródłem radości, ukojenia i pokoju. Jest warunkiem naszego zbawienia. Miłosierdzie: to jest słowo, które objawia Przenajświętszą Trójcę. Miłosierdzie: to najwyższy i ostateczny akt, w którym Bóg wychodzi nam na spotkanie. Miłosierdzie: jest podstawowym prawem, które mieszka w sercu każdego człowieka, gdy patrzy on szczerymi oczami na swojego brata, którego spotyka na drodze życia. Miłosierdzie: to droga, która łączy Boga z człowiekiem, ponieważ otwiera serce na nadzieję bycia kochanym na zawsze, pomimo ograniczeń naszego grzechu” (Franciszek, bulla Misericordiae vultus, 2).

Rzeczywistość miłosierdzia domaga się pogłębionego spojrzenia. Od strony duchowej trudno ograniczyć ją jedynie do aktów pobożnych, biorąc z kolei pod uwagę życiowe potrzeby wielu ludzi nie można sprowadzić miłosierdzia do filantropii. Cenny byłby więc namysł nad rzeczywistością miłosierdzia przez specjalistów z różnych dziedzin nauki i służby człowiekowi.

Wśród proponowanych zagadnień można wskazać:

·        Miłosierdzie w Biblii.

·        Miłosierdzie w refleksji teologicznej.

·        Duchowość miłosierdzia.

·        Miłosierdzie w ujęciu filozofii.

·        Miłosierdzie w doświadczeniu religii niechrześcijańskich.

·        Miłosierdzie fundamentem służby zdrowia.

·        Miłosierdzie w literaturze.