Inny, obcy, gubiony w przekładzie, trudny, a zarazem coraz bardziej
poszukiwany i wyjątkowy – po prostu: (nie)swój język polski. Tak właśnie widzieć można polszczyznę, jeśli za punkt odniesienia przyjmie się językoznawstwo stosowane, a zwłaszcza takie jego dyscypliny, jak:

• nauczanie języka polskiego jako obcego,
• nauczanie języka polskiego na emigracji,
• logopedię,
• lingwistykę kulturową.

Dlatego też chcielibyśmy, aby rozważania konferencyjne skupiły się wokół wymienionych powyżej czterech dziedzin. Nie bez znaczenia pozostaje przy tym kwestia tożsamości osób, dla których język polski jest w jakiś
sposób „obcy”.

Konferencję kierujemy do wszystkich, których zainteresowania badawcze koncentrują się na językoznawstwie stosowanym, a także do poszukujących nowych perspektyw naukowych w obrębie tej dziedziny lingwistyki. W naszym przekonaniu miarodajnych i odpowiadających współczesności wniosków dostarczyć mogą próby wskazywania istnienia „miejsc wspólnych” językoznawstwa stosowanego z innymi obszarami naukowymi.

Stąd też do udziału w Konferencji zapraszamy badaczy, którzy – odwołując się do wyżej wymienionych dyscyplin naukowych – szukają kontynuacji i nawiązań, wspomagających proces badawczy i ubogacających poziom naszej wiedzy w zakresie językoznawstwa stosowanego.