Konferencja stanowi w założeniu płaszczyznę wymiany doświadczeń teoretyków i praktyków zajmujących się tworzeniem warunków i świadczeniem pomocy dzieciom, młodzieży, rodzinom w sytuacjach bezradności, życiowych zagrożeń, utrudnień zarówno związanych z codziennym funkcjonowaniem, jak i szeregiem problemów rozwojowych i socjalizacyjnych.

Dynamiczne przemiany, zawrotne tempo życia, sytuacje nowe, nietypowe, w przypadku których nie sprawdzają się standardowe, wypracowane w poprzednich pokoleniach wzorce zachowań, permanentne ryzyko codziennych decyzji w skali jednostkowej i strategicznych rozstrzygnięć w skali globalnej przyczyniają się do uobecniania powiększającej się i różnicującej jakościowo puli zjawisk społecznych niepokojących, trudnych, krytycznych, patologicznych.

Pragniemy zaprosić do debaty i wymiany doświadczeń wszystkich, dla których wspomniana problematyka jest ważna, a związane z nią cywilizacyjne wyzwania stają się potrzebą chwili.

Planujemy koncentrację na poniższych polach problemowych (które w ostatecznym kształcie będą wynikiem Państwa propozycji tematycznych):

• zapotrzebowanie na pomoc psychopedagoiczną i socjalną – diagnozy rzeczywistości społecznej, newralgicznych obszarów biografii indywidualnych, obszarów życia rodzinnego, edukacyjnego, zawodowego, w których ludzie potrzebują pomocy, adresaci tej pomocy;

• instytucje, grupy samopomocowe, wolontaryjne, osoby świadczące zróżnicowane formy pomocy;

• proces pomagania (aspekty sformalizowanej i nieformalnej pomocy) – dyskurs wokół modeli pomagania i ich skuteczności, projekty i rozwiązania o charakterze systemowym, konkretne rozwiązania lokalne na poziomie realizacyjnym.

Pragniemy zaprosić do debaty i wymiany doświadczeń wszystkich, dla których wspomniana problematyka jest ważna, a związane z nią cywilizacyjne wyzwania stają się potrzebą chwili.

Planujemy koncentrację na poniższych polach problemowych (które w ostatecznym kształcie będą wynikiem Państwa propozycji tematycznych):

• zapotrzebowanie na pomoc psychopedagoiczną i socjalną – diagnozy rzeczywistości społecznej, newralgicznych obszarów biografii indywidualnych, obszarów życia rodzinnego, edukacyjnego, zawodowego, w których ludzie potrzebują pomocy, adresaci tej pomocy;

• instytucje, grupy samopomocowe, wolontaryjne, osoby świadczące zróżnicowane formy pomocy;

• proces pomagania (aspekty sformalizowanej i nieformalnej pomocy) – dyskurs wokół modeli pomagania i ich skuteczności, projekty i rozwiązania o charakterze systemowym, konkretne rozwiązania lokalne na poziomie realizacyjnym.