Od blisko półwiecza historia sztuki na nowo kształtuje syntetyczny obraz kultury artystycznej XIX stulecia, zmagając się z dawnymi stereotypami. Fascynacja prekursorskimi formami wyrazu „wielkich indywidualistów” i awangardowych środowisk artystycznych, ustąpiła miejsca rzetelnej analizie treści dzieł i ideowych założeń twórczości. W tej perspektywie poznawczej sztukę XIX w. – przy całym jej zróżnicowaniu – cechuje znacząca spójność celów i „wielkich tematów”, takich jak: Historia, Natura, Człowiek, Kultura, Religia, etc.

W dobie przemysłowej rewolucji i kulturowych przemian sekularyzującego się społeczeństwa, religijne motywy i „tematy” nie należały do dominujących. Malarstwo religijne, z natury rzeczy wierne przeszłości i formom obrazowania uświęconym tradycją, ewoluowało na marginesie progresywnych przeobrażeń sztuki XIX w.

Konferencja koncentruje się na polskim malarstwie sakralnym 1795-1918. Tradycja religijna stała się wówczas ostoją narodowych więzi społecznych i fundamentem państwowej tożsamości. Wierność tradycji religijnej podtrzymywała pamięć o wolnej Rzeczypospolitej. Sytuacja ta specyficznie profilowała artystyczno-ideowy charakter polskiego malarstwa sakralnego. Jego ikonografia i treści są przedmiotem proponowanej debaty.

Do udziału w konferencji zapraszamy w szczególności: historyków sztuki, religioznawców, kulturoznawców, zabytkoznawców i konserwatorów malarstwa.

Propozycje referatów (ok. 20 min.) wraz z jednostronicowymi abstraktami prosimy zgłaszać pocztą elektroniczną na adres: malarstwo19w@wp.pl – do dnia 15 czerwca 2014 r.

Materiały opublikowane zostaną w tomie, pt.: Ikonografia polskiego malarstwa religijnego czasów rozbiorowych.

Opłata konferencyjna wynosi 350 zł. Zgromadzone środki pokryją zarówno bezpośrednie koszty organizacyjne, jak też przygotowanie materiałów do publikacji. Dojazd i zakwaterowanie uczestnicy pokryją we własnym zakresie.