Wraz z tragiczną śmiercią Kōjiego Wakamatsu 17 października 2012 oraz Nagisy Ōshimy 15 stycznia 2013 można mówić o symbolicznym końcu formacji artystycznej określanej mianem japońskiej nowej fali. Ōshima, czołowy reprezentant kierunku, jak również jeden z najwybitniejszych twórców powojennego japońskiego kina autorskiego, pozostaje w Polsce artystą wciąż nieznanym szerszej publiczności, a refleksje nad jego dziełami pojawiają się na marginesie polskiej myśli humanistycznej. W naszym przekonaniu jego twórczy dorobek (nie tylko filmy, ale i eseistyka) wymaga upamiętnienia
i popularyzacji, jak również próby podsumowania, czy też przewartościowania.

 Organizacja konferencji naukowej poświęconej wyłącznie twórczości Nagisy Oshimy jest odpowiedzią na wzmożone zainteresowanie rodzimych kulturoznawców i filmoznawców kinem i kulturą japońską, a także postępująca specjalizacja ich badań, czego wyrazem jest stale rosnąca liczba publikacji w języku polskim, poświęconych kinematografii Nipponu (m.in. „Akira Kurosawa, artysta pogranicza” Michała Bobrowskiego, „Adaptacje literatury japońskiej” pod red. Krzysztofa Loski i prace tego autora: „Kenji Mizoguchi i wyobraźnia melodramatyczna” oraz „Nowy film japoński”; „Sześć widoków na kinematografię japońską” Dawida Głowni).