Natura losu ludzkiego i dynamika aktualnych przemian społecznych znacząco wpływają na obraz życia i funkcjonowania współczesnego człowieka. Powodują one, że jego egzystencja w sposób bezwzględny konfrontowana jest z różnymi poważnymi problemami, wydarzeniami krytycznymi i sytuacjami traumatycznymi, inicjującymi kryzys emocjonalny jako przejściowe zaburzenie równowagi psychicznej. Kryzys emocjonalny mający znaczenie przełomowe, wlepiony w bieg życia staje się więc wyzwaniem dla człowieka, a jego różne oblicza mogą w znaczącym stopniu zagrażać jego integralności i tożsamości.

Człowiek w obliczu kryzysu musi podjąć działania zaradcze, ale wobec współczesnych tendencji, gdy naturalne wspólnoty ulegają zanikowi i degradacji, gdy zanikają spontaniczne więzi i zaufanie międzyludzkie i coraz częściej masy ludzi zaczynają żyć jedynie na własną rękę, nie jest to łatwe, tym bardziej, że zdolność człowieka do radzenia sobie z kryzysem w dużej mierze zależy przecież od wsparcia emocjonalnego i możliwości uzyskania pomocy w relacjach społecznych.

Wobec różnorodnych kontekstów towarzyszących kryzysowi współczesnego człowieka i radzeniu sobie z nim, proponujemy Państwu podzielenie się refleksjami teoretycznymi oraz analizami badań empirycznych na ten temat. Do współpracy i wzajemnej dyskusji zapraszamy socjologów, pedagogów, psychologów, filozofów, kulturoznawców, a także środowisko medyczne.

Wymiana refleksji i poglądów przedstawicieli różnych specjalności naukowych pozwoli być może na stworzenie wieloaspektowego wizerunku człowieka zmagającego się z kryzysem i dalej być może zachęci do społecznej polemiki.

Proponowane obszary tematyczne:

1.           Kryzysy egzystencjalne współczesnego człowieka.

2.           Kryzysy w biografiach zawodowych.

3.           Kryzysy we współczesnej rodzinie.

4.           Sytuacje kryzysowe współczesnej młodzieży.

5.           Pomoc i wsparcie wobec kryzysu współczesnego człowieka.