Obserwowany w ostatnich latach wzrost zainteresowania scenariuszami apokaliptycznymi i postapokaliptycznymi, a także rosnąca fascynacja obrazami stosunków społeczno-politycznych w świecie po nuklearnej zagładzie czy wyniszczającej pandemii, wskazuje na potrzebę podjęcia próby krytycznego namysłu nad zjawiskiem traktowanym dotąd jedynie jako jeden z odłamów światotwórstwa fantastycznego. Imaginarium postapokaliptyczne wielokrotnie jednakże wykracza poza narracyjną konwencję fantastyki i penetruje obszary sztuki i kultury w innych nurtach artystycznych, rozbudzając wyobraźnię nie tylko wizją świata upadłej cywilizacji i zmierzchu antropocenu, lecz także rzeczywistości codziennego trudu odbudowy i odnowy tego, co zostało bezpowrotnie ut­racone. Organizatorzy ogólnopolskiej konferencji naukowej Światy post-apo będą chcieli przyjrzeć się bliżej tej właśnie problematyce, zachęcając prelegentów do nadesłania propozycji wystąpień os­cylujących wokół następujących przykładowych zagadnień:

– estetyki postapokalipsy

– światów postapokaliptycznych i obrazów postapokalipsy w:

a)      literaturze;

b)      grach komputerowych i wideo;

c)      filmach;

d)     serialach i anime;

e)      komiksach;

f)       malarstwie;

g)      trans mediach;

– krajobrazów po apokalipsie (miasta, pustkowia, bezdroża etc.);

– dystopii i kakotopii;

– światów powstających z gruzów (ekotopie, fantastyka ekologiczna);

– narracji / gatunków / konwencji post-apo: climate fiction, zombie apocalypse, narracja postnuklearna, dieselpunk, cyberpunk, biopunk etc.;

– pandemii i katastrof;

– ostoi cywilizacji (bunkry, twierdze, azyle, bastiony, schronienia, rezerwaty itp.);

– widm zagłady i cieni przeszłości;

– konstrukcji władzy i modeli społeczne w światach post-apo;

– miłości w czasach post-apo (np. romans young adult);

– „z kamerą wśród zombie” (codzienność po apokalipsie);

– „wszystko z odzysku”: od craftingu do scavengingu (moda, uzbrojenie, wynalazki itp.);

– zmierzchu antropocenu i przepowiedni końca świata.