Każdy serial, również konferencyjny, musi mieć swój koniec, narracyjne domknięcie, mniej lub bardziej ekscytujący finał. Trzecia odsłona naszego serialowego przedsięwzięcia, zatytułowana „Seriale w kontekście kulturowym – wi(e)dzieć więcej. Próba bilansu”, organizowana przez Instytut Filologii Polskiej i Katedrę Filologii Angielskiej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, będzie próbą podsumowania stanu wiedzy o serialach, ale też zachętą do refleksji nad przeobrażeniami, jakim może/powinna ulec ta dziedzina badań. Jeśli przyjmiemy za dobrą monetę metakrytyczną konstatację Hannibala Lectera A.D. 2015, że etyka stała się estetyką, być może w poszukiwaniu znaczenia należałoby udać się w głąb telewizualnej fantazji, szukać prawdy gdzieś wewnątrz, analizować składniki i reguły serialowych produkcji z anatomiczną precyzją, a rezultaty owej wiwisekcji rozpatrywać w powiązaniu z ideologicznym sztafażem seria¬li. Punktem wyjścia dla referatów powinny być następujące zagadnienia:

- Postać: konstrukcja/adaptacja/identyfikacja

- Scenografia: bohater drugiego planu czy „waste of space”?

- Opowiadanie obrazem/dźwiękiem

- Techniki narracyjne: poza czasem, poza logiką, poza regułami

- Scenariusz: między ideą a realizacją

- Co czyni serial wyjątkowym?

- Problem gatunków i gatunkowych hybryd

- Kogo / czego nie widać na ekranie, czyli problem reprezentacji

- Dyskretna szpetota ideologii

- Serial jako zwierciadło przy gościńcu/ostatnia dozwolona forma eskapizmu/okrutnie realistyczna bajka/tekst

- Serial jako obiekt zainteresowania/uwielbienia/pogardy krytyków