Mniej lub bardziej świadome działania człowieka powodują przenikanie do
środowiska różnych substancji chemicznych w ilościach wielokrotnie
przekraczających zawartości naturalne oraz zdolności samooczyszczania
poszczególnych jego komponentów. Ich źródłem jest zarówno historyczna jak i
współczesna działalność zakładów przemysłowych, ale także zrzut ścieków
komunalnych oraz spływy powierzchniowe z obszarów miejskich i rolniczych.

Zarówno gleby jak i osady wodne stanowią media, w których zanieczyszczenia
mogą kumulować się przez długi okres czasu. W konsekwencji powoduje to osłabienie lub całkowitą utratę właściwości produkcyjnych gleb, czy też prowadzi do powstania wtórnych ognisk zanieczyszczeń. Chemiczna oraz biochemiczna transformacja tych zanieczyszczeń może skutkować wzrostem biodostępności związków toksycznych dla organizmów. Rodzaj i tempo tych przemian decyduje o immobilizacji lub uruchamianiu i migracji zanieczyszczeń do wód gruntowych i powierzchniowych lub łańcucha troficznego człowieka.

Mimo licznie podejmowanych działań na rzecz ochrony środowiska względy
ekonomiczne i techniczne nie pozwalają na oczyszczenie poszczególnych jego
komponentów. Niezbędna jest zatem wiedza na temat poziomu zanieczyszczenia
oraz obiegu i przemian substancji chemicznych pochodzenia antropogenicznego w
środowisku wodno-gruntowym, a także metod monitoringu, oceny ryzyka i remediacji dla ograniczenia wpływu zanieczyszczeń na organizmy żywe.