Organizatorzy IV Międzynarodowego Kongresu Religioznawczego mają świadomość, że religioznawstwo jako dyscyplina naukowa było i jest zróżnicowane światopoglądowo, ideowo, metodologicznie i problemowo. Inaczej zresztą być nie mogło i być nie może, bowiem – jak każda dyscyplina humanistyczna i społeczna – odwoływało się ono i odwołuje do różnych tradycji refleksji nad religią i religijnością, oraz w różny sposób starało się i stara odpowiedzieć na te pytania, które wyrastają z ogromnie zróżnicowanych ludzkich potrzeb zrozumienia samego siebie oraz swojego bliższego i dalszego otoczenia. Zróżnicowanie to sprawiało i sprawia nadal, że w religioznawstwie pojawiały się i pojawiają różne orientacje i szkoły badawcze. Problem nie w tym, żeby się one nie pojawiały, lecz w tym, żeby przedstawiciele tych różnych orientacji i szkół chcieli i potrafili ze sobą dyskutować i poszukiwać nie tylko tego, co ich dzieli, ale także tego, co ich łączy, oraz aby okazywali zrozumienie dla różnych dróg prowadzących do takiego wspólnego celu jakim jest wiedza obiektywna i szacunek dla tych, którzy podążą do jej osiągnięcia.