Planowana konferencja jest czwartą organizowaną w minionym dziesięcioleciu. Pierwszą z nich, zorganizowaną w roku 2003, poświęciliśmy następstwom  wykluczenia społecznego dla kobiet, dzieci i rodzin. Drugą natomiast, w 2004 roku, wsparciu, opiece i pomocy w resocjalizacji osób pozbawionych wolności. W roku 2007 zorganizowaliśmy trzecią konferencję, której przedmiotem uczyniliśmy teoretyczne i praktyczne aspekty niedostosowania społecznego dzieci, młodzieży i dorosłych. Czwartą konferencję, planowaną na  21 - 22 listopada 2013 chcemy poświęcić debacie nad problematyką bezpieczeństwa.

Bezpieczeństwo jest jedną z podstawowych potrzeb, mieszczących się w ludzkiej egzystencji. Określa się ją jako „zapewnienie: stabilizacji, zależności, opieki, uwolnienia od strachu, lęku i chaosu, jako potrzebę struktury, prawa, ograniczenia itp.” (L. Kacprzak 2005, s. 64). Bezpieczeństwo stanowi – obok potrzeb fizjologicznych – podstawę realizacji innych potrzeb psychicznych człowieka: przynależności, miłości, samorealizacji i wielu innych. Abraham Maslow podkreślał, że niezaspokojenie potrzeby bezpieczeństwa i wynikające
z tego lęki, stanowią najczęstszą przyczynę zatrzymania jednostki w rozwoju czy jego regresu.
Wśród wielu czynników zaburzających bezpieczeństwo wymienić można wewnętrzne (emocjonalne) i zewnętrzne (fizyczne). Bezpieczeństwo, zwłaszcza emocjonalne jest istotne dla każdego człowieka, bez względu na wiek. Wiąże się ono z więzią uczuciową, przywiązaniem, bezpośrednim i stałym kontaktem z bliskimi osobami, przynależnością, wsparciem, przekonaniem o posiadaniu kogoś, kto ochroni przed lękami i zagrożeniami. Jego brak prowadzi do poczucia osamotnienia lub zaburzenia osobowości.
Poczucie bezpieczeństwa emocjonalnego ma ścisły związek z czynnikami zewnętrznymi, czyli tym wszystkim, co zagraża rozwojowi człowieka a jest zupełnie od niego niezależne – począwszy od barier architektonicznych w odniesieniu do osób z niepełnosprawnością, poprzez wzrost patologii społecznych, aż po fizyczne zagrożenia egzystencji.

Żyjemy w bardzo ciekawych ale i niełatwych czasach. Rzeczywistość ostatnich lat staje się coraz bardziej interesująca i przyciągająca; z drugiej strony niepewna i niestabilna. Najwyraźniej dowodzą tego kryzysy ostatnich lat, tak w zakresie gospodarczym, jak
i światopoglądowym. Mieszanie się kultur, wartości i norm, swoboda wyborów, osłabienie kontroli społecznej, odejście od tradycyjnych wzorów rodziny, migracje, wzrost bezrobocia, pauperyzacja społeczeństw, nasilanie się niepokojących zjawisk społecznych (m.in. rozwodów, biedy, wykluczenia społecznego) – wszystko to może prowadzić – i nierzadko prowadzi – do poczucia zagrożenia, zarówno w wymiarze jednostkowym jak i grupowym. Widocznymi konsekwencjami tego stanu rzeczy jest m.in. wzrost zachorowań na depresję i liczby samobójstw odnotowywany na całym świecie, także w Polsce.