2 września odbyła się we Wrocławiu duża międzynarodowa konferencja pod nazwą „Autonomia energetyczna”. W trakcie konferencji zademonstrowano doświadczenia, rozwiązania i konkretne projekty wdrażane w 6 krajach w dziedzinie decentralizacji zarządzania energetyką i budowania lokalnej samowystarczalności energetycznej. Prezentowane rozwiązania odnosiły się do koncepcji lokalnej autonomii energetycznej budowanej na poziomie pojedynczych budynków, ich grup, osiedli a także całych gmin. Podstawowym celem konferencji było pokazanie, że bezpieczeństwo energetyczne - tak ściśle związane z budowaniem niezależności energetycznej - to nie tylko szczebel makro, polityka Państwa i międzynarodowe umowy na dostawy gazu czy ropy naftowej. Bezpieczeństwo energetyczne można także budować jako efekt podejmowanie dobrze przemyślanych, systematycznie prowadzonych i koordynowanych działań na poziomie pojedynczych budynków, ich grup, całych osiedli, a nawet gmin, powiatów i regionów. Z punktu widzenia tak rozumianego bezpieczeństwa energetycznego, opartego na zdecentralizowanych systemach zarządzania energetyką, niezwykle ważna staje się rola gmin, powiatów, lokalnych społeczności, a nawet indywidualnych użytkowników i właścicieli nieruchomości. [...]
Konferencja „Autonomia energetyczna” pokazała, że dysponujemy już obecnie zarówno technologiami, jak i rozwiązaniami organizacyjnymi, źródłami finansowania i modelami biznesowymi, pozwalającymi osiągać niezależność energetyczną zarówno na poziomie pojedynczych budynków, osiedli mieszkaniowych, jak i całych gmin. Prezentowane przykłady dowodzą także, że realizacja takich działań wiąże się z uruchomieniem dość złożonego i nierzadko czasochłonnego procesu (tym bardziej złożonego, im bardziej przesuwamy się od pojedynczego budynku, przez ich grupy aż do całych gmin). Staranniejsza analiza przedstawionych rozwiązań uzmysławia także, jak ważna jest przemyślana konfiguracja technologii dla danego przedsięwzięcia. A przecież za każdym z prezentowanych na konferencji rozwiązań stała nie jedna, lecz wiele technologii, zarówno tych służących do generacji energii elektrycznej i ciepła w systemie rozproszonym i wykorzystujących OŹE, jak i tych technologii i całościowych rozwiązań projektowych, które służą obniżeniu zużycia energii. Przedstawione praktyki z 6 krajów pokazują też, że nawet optymalny mix technologii to za mało, i że musi on zostać skojarzony z dobrze dobranymi modelami biznesowo-organizacyjnymi. Najistotniejszym wnioskiem jest jednak ten, że przedstawione praktyki dowodzą ponad wszelką możliwość, że mimo całej złożoności, osiągnięcie samowystarczalności energetycznej jest realne i wykonalne, i to z uwzględnieniem realiów rynkowych obowiązujących obecnie.