Za główny cel strategiczny Federacji Rosyjskiej w międzynarodowym środowisku bezpieczeństwa uznać należy narzucenie własnej wizji porządku. Narzędziem służącym do realizacji założonego celu jest użycie różnych instrumentów oddziaływania i kreowanie zagrożeń. Moskwa dysponuje szeroką gamą instrumentów oddziaływania umożliwiających osiągnięcie celów strategicznych bez otwartego angażowania sił zbrojnych. W podejmowanych aktywnościach celowo zaciera się granice pomiędzy działaniem cywilnym i wojskowym.

Ocena teorii i praktyki pozwala stwierdzić, że od 2014 roku Federacja Rosyjska odmiennie niż do tej pory stosuje siły zbrojne, integrując je z innymi instrumentami oddziaływania poprzez zastosowanie wojny hybrydowej. Rosyjska wojna hybrydowa jest syntezą rozwiązań znanych z przeszłości Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, jej nowatorskiego charakteru należy upatrywać przede wszystkim w wykorzystaniu nowoczesnych środków techniki, co przyczynia się do wzrostu znaczenia walki informacyjnej, sił specjalnych oraz tzw. wojny bezkontaktowej.

Różnorodny charakter zagrożeń hybrydowych wynika z faktu, że są one konsekwencją wzajemnie na siebie oddziałujących procesów i zjawisk o kinetycznym i niekinetycznym charakterze. W prowadzonej rywalizacji zmieniają się proporcje w użyciu stosowania twardych (militarnych) i miękkich (niemilitarnych) instrumentów oddziaływania i kreowanych zagrożeń dla bezpieczeństwa międzynarodowego. Nowe możliwości realizacji własnych celów strategicznych daje użycie niekinetycznych instrumentów, które materializują się m.in. w oddziaływaniu na procesy demokratyczne państw bliższej i dalszej zagranicy, podważaniu zaufania do instytucji państwa, przeprowadzaniu ataków w cyberprzestrzeni, podejmowaniu działań dezinformacyjnych, stosowaniu przymus ekonomicznego, a także aktywnościach paramilitarnych oraz zakamuflowanych działaniach pośrednich, co stwarza wymierne zagrożenia dla bezpieczeństwa międzynarodowego. Nie oznacza to, że siły militarne nie są wykorzystywane, unika się jednak bezpośredniej konfrontacji zbrojnej.

Złożoność sytuacji międzynarodowej i ciągle obniżający się poziom bezpieczeństwa spowodowany polityką prowadzoną przez Władimira Putina wyrażającą się między innymi w prowadzeniu tzw. wojny w szarej strefie, skłania państwa do podjęcia działań zmierzających do budowania odporności bezpieczeństwa międzynarodowego na zagrożenia hybrydowe kreowana przez Federacje Rosyjską.

Celem konferencji organizowanych cyklicznie jest dyskusja i wymiana doświadczeń w gronie środowiska naukowego oraz praktyków bezpieczeństwa i zarządzania kryzysowego, dotyczących zagrożeń dla bezpieczeństwa i działań podejmowanych dla jego zapewniania. Zamysłem tegorocznej konferencji jest poświęcenie szczególnej uwagi problematyce konsekwencji zagrożeń kreowanych przez Federację Rosyjską dla bezpieczeństwa rozumianego w kategoriach przedmiotowych, podmiotowych, przestrzennych, procesualnych, organizacyjnych i instytucjonalnych.

TEMAT KONFERENCJI: PODNOSZENIE ODPORNOŚCI NA ZAGROŻENIA.

1. Informacyjne:

a. W cyberprzestrzeni.

b. Związane z dezinformacją.

c. Związane z propagandą.

d. Na zagrożenia w mediach społecznościowych.

e. Związane z wojną informacyjną.

2. Militarne:

a. W sferze kinetycznej.

b. W sferze niekinetycznej.

c. W sferze sprawowania dowodzenia.

d. W sferze odstraszania strategicznego.

e. W sferze A2/AD.

f. Środków bezpilotowych.

3. Na zagrożenia dla infrastruktury krytycznej:

a. W sferze osobowej.

b.  Na zagrożenia fizyczne.

c. Na zagrożenia w cyberprzestrzeni.

4. Na zagrożenia ekonomiczne w sferze bezpieczeństwa energetycznego.

5. Na zagrożenia polityczne.

6. Na zagrożenia społeczne.

7. W sferze dezintegracji z NATO i UE.

8. Na zagrożenia hybrydowe.

9. Na zagrożenia w sferze nowych technologii.

10. Na zagrożenia bronią hipersoniczną.