Tematy związane z II wojną światową wciąż są aktualne i istnieją w świadomości współczesnych, a wiedzy o tych odległych już czasach nieustannie dostarczają zarówno różne gatunki piśmiennictwa faktograficznego, jak i beletrystyka czy poezja. W dyskursie tym biorą również udział inne środki przekazu, np. film, teatr, fotografia czy sztuki plastyczne. Niezwykle istotny staje się w doświadczaniu wojny głos (odchodzących już niestety) świadków, który podpowiada, w jaki sposób zmierzyć się z tym tematem. Pisanie autobiograficzne stało się żywiołem XX i XXI wieku, a doświadczenie biograficzne jest istotne w bardzo wielu kontekstach: pozwala ustalić okoliczności przeżycia autobiograficznego, znaleźć odpowiedź na pytania o tożsamość ofiar i ocalonych. Jest także ilustracją przeszłości i pomaga ją zrozumieć w perspektywie współczesnej.

Zapraszamy literaturoznawców i kulturoznawców do spotkania i wymiany refleksji naukowej skupionej między innymi wokół następujących zagadnień:

• literatura autobiograficzna jako źródło wiedzy o przeszłości, zwłaszcza o II wojnie światowej;

• teraźniejszość – pamięć – postpamięć – przemiany obrazu czasów wojny w literaturze wspomnieniowej (realizm i mitotwórstwo);

• biografizm a różne realizacje gatunkowe: biografia, autobiografia, reportaż, dziennik, pamiętnik i inne;

• poezja a wojna, autobiografizm i postwojenne wizje świata;

• strategie pisarskie w literaturze obozowej;

• teksty kultury wobec doświadczeń II wojny światowej

• i inne propozycje.