Celem cyklicznej interdyscyplinarnej konferencji (Re)konstrukcje codzienności wychowania jest (roz)poznawanie, odczytywanie i (z)rozumienie złożoności codzienności wychowania osadzonej w sieci kontekstów współczesnej kultury, z perspektywy inter- a także transdyscyplinarnej.

IV konferencja z cyklu (Re)konstrukcje codzienności wychowania nt. Ciało i cielesność – obecność i nieobecność w codzienności wychowania, część II – czas pandemii, wojny, uchodźstwa jest z założenia hybrydyzacją literatury i pedagogiki, ale też innych dyscyplin, które - używając różnych języków - posiadają moc wypowiadania się o czymś, co oddzielnie mogłoby nie dojść do głosu.

We współczesnym dyskursie humanistyczno-społecznym pytania o ciało i cielesność zaczynają stopniowo wyprzedzać pytania o podmiot i jego tożsamość albo przeciwnie – na cielesności je fundować. Opowieści/narracje, w których ciało i cielesność stanowią warunek doświadcze(a)nia podmiotowości – versus - są doświadcze(a)niem podmiotowości aż po bycie podmiotowością, „przebijają się” do tego dyskursu, lokując się nie tylko na jego obrzeżach.

Pytając o obecność i nieobecność ciała i cielesności w codzienności wychowania, pytamy
o to, co one znaczą w planie teoretyczno-praktycznym, przy ujęciu codzienności wychowania jako czasoprzestrzeni spotkań tu i teraz z całą paletą tworzących się znaczeń przez tych, którzy w tu i teraz się spotykają.

Uznaliśmy, że w czasie i przestrzeni, w której przyszło nam żyć w tu i teraz, ważnymi są pytania, które zarazem poszerzają obszar tematyczny naszej IV cyklicznej konferencji:

·         co „znaczą” (czym/kim są, dla kogo są? jak są?) ciało wojenne, poranione, trauma ukrywana w ciele, rana wystawiana na widok…?

·         co „znaczy” wychowanie do cielesności wobec pandemii, uchodźstwa i wobec wojennej traumy?

·         jak odnieść siebie (wychowawcę) i ciebie (wychowanka) do ciał i cielesności poranionych, chorych, straumatyzowanych? Do własnego ciała poranionego w bardziej i mniej widoczny sposób? Jak odnosić się do ciał niechcianych, porzucanych, niczyich?

Zapraszamy do poszukiwania i odkrywania znaczeń ciała i cielesności w codzienności wychowania wybrzmiewającej wielością kontrapunktowych znaczeń, ze szczególnym uwzględnieniem czasoprzestrzeni,
w której gwałci się prawo do doświadcz(e)ania podmiotowości.

Oprócz w/w obszarów tematycznych proponujemy poniższe, które mogą stanowić ich uszczegółowienie lub kontekst:

·         Ciało-przedmiot widzialne i ciało-podmiot jako to, co się odczuwa i co się czuje oraz co jest niewidzialne (cielesność).

·         Kulturowe uwarunkowania doświadcze(a)nia ciała i cielesności – od zachwytu nad ciałem i cielesnością
do ich marginalizacji i wykluczenia aż po ujarzmianie i profanację.

·         Ciało-dusza-mit: perspektywa psychohistoryczna.

·         Obecność i nieobecność Innych w doświadcze(a)niu ciała i cielesności.

·         Ciało i cielesność w doświadczeniach granicznych.

·         Fizykalność pamięci i mentalność pamięci - co ciało pamięta i co jest pamiętane z doświadcze(a)nia ciała
i cielesności?

·         Tabuizacja ciała i cielesności a wychowanie do doświadcze(a)nia ciała i cielesności.