Agresja Rosji przeciwko Ukrainie rozpoczęła długotrwałą wojnę, która jest prowadzona przez żołnierzy obydwu stron, ale która również dotyka bezpośrednio społeczeństwa ukraińskiego. Tysiące zabitych ukraińskich cywilów, zrujnowane miasta, brak dostępu do podstawowej infrastruktury umożliwiającej w miarę normalne funkcjonowanie części ukraińskiego społeczeństwa, to tylko niektóre problemy związane z toczącą się wojną. Okazuje się, że ukraińska sfera cywilna stanowi taki sam element rosyjskiego oddziaływania militarnego, jak sfera wojskowa.

Bazując na dotychczasowych doświadczeniach z tego obszaru, w naturalny sposób pojawiają się pytania o odporność polskiego społeczeństwa w kontekście potencjalnych zagrożeń, w tym hybrydowych. Budowanie zdolności mających na celu umacnianie odporności jest kluczowym elementem bezpieczeństwa państwa, a w szerszym ujęciu NATO i UE. W szczególności może dotyczyć to wschodniej części terytorium Polski jako państwa flankowego. Obowiązkiem państwa, wynikającym m.in. ze zobowiązań sojuszniczych jest budowanie i wzmacnianie odporności poprzez rozwijanie indywidualnej i zbiorowej zdolności do odparcia ewentualnego ataku na Polskę (Sojusz). Tym samym odporność (resilience) stanowi istotny element polityki odstraszania, zmierzającej do zmuszania potencjalnego przeciwnika do zaniechania ataku.

Biorąc powyższe pod uwagę celem konferencji będzie wymiana poglądów i dyskusja nad aktualnymi, wielowymiarowymi zagrożeniami hybrydowymi, które mają bezpośredni i pośredni wpływ na odporność (resilience) społeczeństwa, ze szczególnym uwzględnieniem wschodniej części terytorium Polski.