Filozofia nauki w Polsce ma długą i bogatą tradycję, sięgającą początków Uniwersytetu Krakowskiego. Od tamtej pory, mimo braku ciągłości istnienia wielu instytucji naukowych, w każdym stuleciu uprawiano w Polsce refleksję filozoficzną nad nauką. Zainteresowanie tymi zagadnieniami wynikało zarówno z dostrzegania przez polskich myślicieli istotnej roli, jaką założenia filozoficzne odgrywają w podstawach nauk, jak również ze świadomości ścisłego związku nauki z filozofią człowieka. Ową perspektywę trafnie wyrazić można słowami Marii Ossowskiej: „Nauka o nauce musi zająć specjalne miejsce w rzędzie nauk o człowieku”. Filozofia nauki ma być zatem filozofią humanistyczną i jako taka powinna jasno wskazywać cele, do których ma prowadzić działalność poznawcza. Pośród nich najważniejsza jest prawda. W związku z tym cele poznawcze oraz kryteria naukowości muszą znaleźć się w centrum filozoficznej refleksji nad nauką.

W ramach konferencji proponujemy podjęcie dyskusji na temat szerokiego spektrum zagadnień, związanych z polską filozofią nauki. Jednym z głównych obszarów refleksji chcielibyśmy uczynić historię tej dyscypliny, ze szczególnym uwzględnieniem kluczowych dla niej postaci, tradycji oraz najważniejszych idei, które miały oraz nadal mają wpływ na jej rozwój. Równocześnie chcielibyśmy zwrócić uwagę na współczesne wyzwania, przed którymi stoi filozofia nauki zarówno w Polsce, jak i na świecie, poddając w tym celu analizie aktualne problemy epistemologiczne i metodologiczne, kształtujące tę dziedzinę. Chcielibyśmy się również wspólnie zastanowić nad miejscem, jakie polska filozofia nauki zajmuje w globalnym dyskursie oraz nad tym, jak jej osiągnięcia mogą inspirować nowe kierunki badań. Zapraszamy do dyskusji!