Największą i podstawową do życia wartością jest zdrowie człowieka, szerzej zdrowie pub-liczne stanowiące dobrostan fizyczny, psychiczny, duchowy i społeczny. W holistycznym ujęciu „zdrowie” stanowi zasadniczy i główny składnik kapitału ludzkiego, gdyż od jego stanu zależy nasta-wienie do życia i chęć do pracy, sprawność i skuteczność zdobywania wykształcenia, kreatywna
i przedsiębiorcza aktywność zawodowa w sferze naukowej i praktycznej, poziom wydajności pracy
i realizacji postępu technicznego, konkurencyjność gospodarki, a na płaszczyźnie społecznej wzrost dobrobytu populacji.

O zdrowiu, harmonii, równowadze jednostki ludzkiej, dobrostanie, kondycji potrzebnej do re-alizacji celów decyduje prawidłowy przepływ energii, siły witalnej przez organizm ludzki. Dobry stan zdrowia to stan zrównoważenia i odporności organizmu oraz świadome zwycięstwo siły witalnej nad różnego rodzaju zagrożeniami np. bakteriami, wirusami, niekorzystnymi czynnikami fizyczno-biolo-gicznymi, toksycznymi ludźmi, złą atmosferą w stosunkach międzyludzkich, w tym w zakładzie pracy oraz w środowisku domowym i towarzyskim. Zdrowie stanowi zatem brak dolegliwości, choroby,
a przy tym wysoki poziom sprawności fizycznej, psychicznej, duchowej i dostosowania społecznego. Występuje przekonanie, że gdy nic człowieka nie boli, to oznacza, że jest on zdrowy i nie musi się martwić. Tymczasem takie rozumowanie nie jest prawdziwe i stanowi uproszczenie w podejściu do dobrostanu. Zdrowie to harmonia ciała, emocji i uczuć, stan umysłu, ducha, świadomości i popraw-nych relacji społecznych z innymi.

W kulturach wschodnich panuje pogląd, że stanowi ono uporządkowane krążenie pozytywnej energii wzajemnie przenikającej, zarówno na poziomie ciała jednostki ludzkiej i całej populacji, co decyduje o stanie zdrowia. Używa się określenia „centrum energetyczne”, które reguluje, zarządza organizmem.

O istnieniu zdrowia decyduje siła witalna i dopóki ona istnieje można cieszyć się życiem.
Z wiekiem jej potencjał w sposób naturalny maleje. Możemy ten proces spowolnić między innymi dzięki samoopiece i samoterapii podczas codziennej gimnastyki i instytucjonalnej rehabilitacji, odby-wającej się na miejscu lub w ramach wyjazdów turystycznych.

Pojęcie „zdrowie” stanowi kategorię interdyscyplinarną i dlatego powinno być głównym ce-lem i przedmiotem w analizach nauk społecznych, technicznych i medycznych. Medycyna naturalna
i medycyna farmakologiczna powinny z sobą współdziałać. Trzeba dostrzec w człowieku wielopozio-mowy, ujęty holistycznie aspekt zdrowia oraz poszukiwać związków na tych płaszczyznach i odpo-wiednich leków w leczeniu. Nie może być to wyłącznie doraźnie stosowany środek farmakologiczny, lecz także np. dobre słowo, przyjazna atmosfera, cisza, spokój, odpowiednia dieta, sen, codzienna gimnastyka i aktywność ruchowa, zdrowe ekologicznie środowisko. Trzeba korzystać z medycyny naturalnej (ziołolecznictwa, wywodzącego się z kultury ludowej, leczenia homeopatycznego, aku-punktury, bioenergoterapii, wodolecznictwa), fizjoterapii (fizykoterapii i masażu), psychoterapii, te-rapii zajęciowej. Często dobrym lekarzem może okazać się natura i czas. W potocznym rozumieniu zdrowie oznacza brak dolegliwości i wysoki, zadawalający poziom sprawności fizycznej, psychicznej, duchowej i poprawnych relacji międzyludzkich. Tego typu dobrostan stanowi podstawowy i najważ-niejszy element kapitału ludzkiego. Bez zdrowia nie ma rozwoju osobowości i podnoszenia wydaj-ności pracy. Jesteśmy świadkami, że każdemu z nas brakuje, często krótkookresowo tego typu spraw-ności. Można zatem postawić tezę, że w krótkim okresie jesteśmy wszyscy chorzy, nie tylko ci, którzy rano wstali „lewą nogą”.

O poprawie i utrzymaniu zdrowia decyduje sprawny i skuteczny mechanizm system produkcji zdrowia tj. świadczenia usług profilaktycznych i zdrowotnych w ramach państwowego systemu opieki zdrowotnej, integrującej medycynę współczesną i medycynę naturalną. Należy postawić tezę, że na to ma wpływ poziom innowacyjności organizmu gospodarczego i jego podmiotów (uwarunkowania wewnętrzne). W warunkach liberalizacji i globalizacji w gospodarce światowej decyduje też transfer techniki, technologii i organizacji (uwarunkowania zewnętrzne), dający nieograniczone możliwości rozwoju, konkurencyjność i atrakcyjność działalności służb medycznych. W realizacji postępu tech-nicznego w produkcji zdrowia decydują innowacje produktowe i procesowe dzięki ludzkiej kreatyw-ności i przedsiębiorczości w postaci wdrożonych projektów racjonalizatorskich, wynalazków i wzo-rów użytkowych. Aby zweryfikować tak sformułowaną tezę, przyjęto kilka hipotez pomocniczych:

-  zdolność innowacyjna systemu opieki zdrowotnej tj. zdolność do tworzenia i dyfuzji innowacji wynika z możliwości, sprawności i skuteczności zagospodarowania czynników wewnątrz i na zew-nątrz gospodarki,

-  drożne kanały przepływu innowacji oddziałują na zdolność innowacyjną systemu opieki zdrowotnej,

-  polityka innowacyjna określa ramy, możliwości sprawnego i skutecznego wykorzystania innowacji krajowych i zagranicznych w produkcji zdrowia,

-  wielosektorowe funkcjonowanie systemu opieki zdrowotnej determinuje zakres, sprawność i sku-teczność absorbcji innowacji w produkcji zdrowia. Jedną z możliwości rozwoju innowacyjności pań-stwowego systemu opieki zdrowotnej jest rozwój turystyki wiejskiej.

PROBLEMATYKA KONFERENCJI:

-  zdrowie w aspekcie fizycznym, psychicznym, duchowym i społecznym a kapitał ludzki,

-  świadomość (w tym świadomość zdrowotna) jako instytucja i element zdrowia,

-  system ochrony zdrowia oraz alternatywne i substytucyjne rezerwy jego wzmocnienia. Rola turys-tyki zdrowotnej, w tym turystyki wiejskiej w podnoszeniu sprawności i skuteczności państwowego systemu zdrowotnego,

-  zdrowie jako kategoria interdyscyplinarna reprezentowana przez nauki medyczne, nauki przyrod-nicze (biologia, ekologia, zoologia), nauki społeczne (filozofia, etyka, pedagogika, socjologia, historia, psychologia, ekonomia), nauki o zarządzaniu i nauki techniczne (ergonomiczne konstruowanie mebli, architektura krajobrazu, kształtowanie i zagospodarowanie budynków oraz pozostałej infrastruktury na potrzeby rekreacji, turystyki i sportu),

-  problem stanowienia i funkcjonowania medycyny integralnej,

-  metody, techniki i formy kształtujące świadomość zdrowotną,

-  wzrost, rozwój i konkurencyjność turystyki miejskiej, wiejskiej i na terenach leśnych,

-  bariery i czynniki wzrostu, rozwoju i konkurencyjności turystyki miejskiej, na wsi i terenach leś-nych w dobie współczesnych zagrożeń (społecznych, gospodarczych, politycznych, epidemiologicz-nych, militarnych, zagrożeń na granicy państwowej),

- finansowanie turystyki na wsi,

-  innowacyjne formy zagospodarowania czasu wolnego w turystyce w mieście, na obszarach wiej-skich i terenach leśnych,

-  uczestnictwo osób niepełnosprawnych w rekreacji i turystyce - dobre praktyki,

-  współpraca podmiotów turystyki miejskiej, obszarach wiejskich i terenach leśnych z samorządem terytorialnym, instytucjami naukowymi, edukacyjno-wychowawczymi, placówkami służby zdrowia
i instytucjami kształcącymi personel medyczny,

-  działania samorządowe na rzecz rozwoju turystyki w mieście, na obszarach wiejskich i terenach leśnych,

-  instytucje i instytucjonalno-prawne aspekty zagospodarowania czasu wolnego w turystyce miejskiej, wiejskiej i na terenach leśnych podczas licznych zagrożeń.

-  prawne uwarunkowania rozwoju turystyki,

-  bezpieczeństwo nad wodą a sprawność systemu prewencyjnego.

-  profilaktyka i ratowanie życia ludzkiego.

CELE KONFERENCJI:

-  zagrożenia, uwarunkowania, możliwości i perspektywy rozwoju innowacyjności w produkcji zdrowia,

-  przedstawienie znaczenia zdrowia jako kategorii wieloaspektowej i interdyscyplinarnej w życiu człowieka i w gospodarce,

-  znaczenie bezpieczeństwa w turystyce,

-  podkreślenie znaczenia czasu wolnego w rozwoju osobowości człowieka i gospodarki,

-  popularyzacja instytucji i innowacyjnych produktów, realizowanych w turystyce w mieście, na wsi
i terenach leśnych,

-  finansowanie i zarządzanie działalnością inwestycyjną w turystyce miejskiej, na obszarach wiejskich i terenach leśnych,

-  problemy gwarancji bezpieczeństwa powszechnego w realizacji celów turystycznych realizowanych w mieście, na wsi i terenach leśnych w dobie licznych zagrożeń,

-  przedstawienie charakterystyki ruchu turystycznego w mieście, na wsi i terenach leśnych w dobie licznych zagrożeń,

-  przedstawienie wyników badań naukowych dotyczących innowacyjnych form zagospodarowania czasu wolnego w turystyce miejskiej, wiejskiej i na terenach leśnych,

-  rozwój działalności naukowej nauczycieli akademickich, doktorantów i studentów,

-  integracja środowiska naukowców, praktyków, doktorantów i studentów w zakresie badanej pro-blematyki.

-  wydanie recenzowanej monografii naukowej.