Złożoność współczesnych wyzwań, w tym społeczne i gospodarcze nierówności, oraz degradacja środowiska są problemami, które powinny być rozwiązywane w sposób całościowy. Wymagają one wypracowania strategii, które zapewnią długoterminową stabilność i dobrobyt dla przyszłych pokoleń. Odpowiedzią na to jest koncepcja zrównoważonego rozwoju, która została przyjęta przez przywódców politycznych jako wiodący model rozwoju społecznego, nowy globalny porządek. Aktorzy w nim uczestniczący redefiniują cele, zmieniają sposoby działania, powołują nowe partnerstwa.  Siły zbrojne stoją na straży bezpieczeństwa państwa, suwerenności i integralności terytorium, a jednocześnie oddziałują na rozwój społeczny i gospodarczy. Badanie interakcji między społeczeństwem, gospodarką a siłami zbrojnymi pozwala na identyfikację synergii i konfliktów, które mogą występować między tymi sektorami. Zrozumienie tych powiązań jest istotne do stworzenia polityk publicznych, które będą skutecznie równoważyć potrzeby różnych grup interesów, a także sprzyjać powstaniu rozwiązań technologicznych, organizacyjnych i społecznych dynamizujących rozwój oraz zwiększających bezpieczeństwo obywateli.  Celem konferencji jest wymiana poglądów w zakresie teoretycznych założeń oraz praktycznych rozwiązań ukierunkowanych na zrównoważony rozwój oraz współpracę społeczeństwa, podmiotów gospodarczych i sił zbrojnych. 

Tematyka konferencji obejmuje następujące zagadnienia:

1. Działanie wojska i sektora cywilnego na rzecz zrównoważonego rozwoju – aspekty społeczne, gospodarcze, środowiskowe (edukacja obywatelska, odpowiedzialność społeczna, integracja społeczności lokalnej, wydatki na obronę, transformacja zatrudnienia, ekonomia konfliktów, wpływ na wzrost gospodarczy kraju).
2. Innowacje i transfer technologii między sektorem wojskowym i cywilnym (technologie podwójnego zastosowania, badania i rozwój w dziedzinie obronności). 
3. Wpływ na środowisko i odpowiedzialność ekologiczna (bezpieczeństwo ekologiczne, a działanie wojska).
4. Percepcja i zaufanie do wojska (opinia publiczna, przejrzystość i legalność działań wojskowych).
5. Zarządzanie zasobami obronnymi (zarządzanie ryzykiem, alokacja zasobów, optymalizacja).
6. Polityka bezpieczeństwa jako katalizator lub ograniczenie rozwoju (skutki strategii bezpieczeństwa dla rozwoju narodowego).