Film – między realizmem a fikcją


MINIONA -

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Częstochowa, ul. Zbierskiego 2/4

Aktualnie paradygmat wizualności określa sposób myślenia o otaczającej nas rzeczywistości, natomiast komunikacja wizualna stała się naczelną kategorią poznawczą. Czujemy więc potrzebę tworzenia płaszczyzny wymiany myśli teoretyków i badaczy komunikacji wizualnej. Film obok fotografii stanowi jedną z ważniejszych form w pejzażu mediów wizualnych i w znacznej mierze kształtuje oblicze współczesnej kultury. Nieprzypadkowo zatem druga konferencja z naszego cyklu jest  zatytułowana: Film – między realizmem a fikcją

Bronisław Matuszewski - pionier kinematografii - podkreślał rolę dokumentacyjną filmu jako zapisu rzeczywistości, bez retuszu. Jako pierwszy teoretyk widział w nim wartość naukową, historyczną i edukacyjną, pozostawiając na marginesie funkcję rozrywkową. Z perspektywy lat, zauważamy, że film fabularny jest nie tylko rozrywką, ale może doskonale obrazować rzeczywistość, zmusza do przemyśleń, działa profilaktycznie, wywołuje emocje i jest nośnikiem wartości,  a zawarte w nim treści są obecne w przestrzeni komunikacji wizualnej tworząc kulturę medialną.

Na przestrzeni lat zmieniało się nie tylko podejście (esencjalistyczne, systemowe, fragmentaryczne), nie tylko narzędzia (estetyka neokantowska, teoria formalna, semiotyka strukturalna, marksizm strukturalny, teoria psychoanalityczna i – później – kognitywna), lecz także sam przedmiot (aparat jako wynalazek, jarmarczna forma rozrywki, narzędzie mechanicznej reprodukcji rzeczywistości, dzieło sztuki, system komunikacji znakowej czy jedno z mediów audiowizualnych). Dynamiczny postęp technologiczny przynosi ważne konsekwencje dla filmu, kształtują się liczne innowacje obrazowe, pojawiają nowe formy montażu i struktury narracyjne. Nowe media i technologie dostarczają narzędzi, które pozwalają lepiej realizować tradycyjne zadania filmowe, tworzą nowoczesne konwencje, przekształcają gatunki, naruszają tradycyjne relacje pomiędzy rzeczywistością a jej audiowizualnymi i wirtualnymi przedstawieniami.

Teoretycy filmu odwołują się do różnych metod, narzędzi i pojęć wypracowanych w ramach poszczególnych dyscyplin. Film ujmowany w kategoriach semiotycznych staje się wielokodowym procesem znakowym oraz systemem intertekstualnym. Stąd teoria filmu nabiera charakteru dyskursu interdyscyplinarnego, korzystającego  z dorobku różnych dyscyplin. Zapraszamy do wspólnego dyskursu nad statusem filmu przedstawicieli filmoznawstwa,  językoznawstwa, literaturoznawstwa, filozofii, antropologii, socjologii, kulturoznawstwa, etnologii oraz wszystkich zainteresowanych problematyką konferencji.

 

Proponujemy następujące pola problemowe:

·         Teorie filmu

·         Film w komunikacji społecznej – cechy, funkcje, znaczenie, sposoby wykorzystania

·         Obraz rzeczywistości w filmie dokumentalnym i fabularnym – rejestracja czy kreacja?

·         Film w przestrzeni medialnej – gatunki, funkcje, sposoby wykorzystania i ekspozycji

·         Film w „nowych mediach”, nowe przestrzenie wizualne, nowe właściwości, nowe techniki kreacyjne, zabiegi i mechanizmy symulacyjne, praktyki rekompozycji, remiksu

·         Zjawisko hybrydyzacji filmu w mediach (deskrypcja i cechy procesów integracji konwencji formalnych, technicznych, estetycznych, artystycznych w materiałach filmowych) oraz intermedialności i multimedialności filmu (deskrypcja i cechy relacji filmu z innymi mediami)

·         Dialog filmu ze sztukami pięknymi – transgresyjność filmu, oddziaływanie sztuki na film, oddziaływanie filmu na sztukę

·         Prawne aspekty wykorzystywania filmu w mediach i społeczeństwie

·         Metody i techniki analiz filmu, paradygmaty interpretacji filmu

·         Etyczne dylematy filmu






Źródło:  http://www.kul.pl/katedra-komunikacji-wizualnej,14754.html

Aktualizacja:  2018-03-01 20:28:14