Według Goethego „Iloma językami władasz, tylekroć jesteś człowiekiem”, według Wittgensteina „Granice mego języka oznaczają granice świata”, z kolei Lakoff uważał, że „Język posługuje się nami nie w mniejszym stopniu, niż my posługujemy się językiem”.

My, język i świat. Ideę współistnienia tych trzech pierwiastków zakłada konferencja naukowa „Słowiańszczyzna dawniej i dziś – język, literatura, kultura”. Pragniemy, aby organizowane przez nas spotkanie stało się przestrzenią do wymiany poglądów reprezentowanych przez badaczy niezależnie od języka, którym władają, kraju, z którego pochodzą, czy też obszaru badawczego, którym się zajmują.

Nasza komunikacja i zniesienie wszelkich barier językowych pozwoli zapewne na poszerzenie granic, nie tylko naszego własnego świata, wyznaczanych przez nasz język ojczysty, ale również „granic” tytułowej Słowiańszczyzny, której labirynty, lingwistyczne, literackie czy też kulturowe, będziemy mogli przemierzać w naszym wspólnym dyskursie.

Tym sposobem najskrytsze, dotąd niezbadane tajemnice Słowiańszczyzny, wszystkie pytajniki, staną się przedmiotem wyczerpującej analizy i nie zostaną pozostawione bez odpowiedzi!