Religia oraz polityka to dwie sfery życia, które od zarania dziejów łączy specyficzna więź. Wierzenia panujące w społeczeństwach często stawały się podstawą sposobu, w jaki tworzone było obowiązujące w nich prawo, determinowały sposób, w jaki sprawowana w nich była władza. Po najwyższe pozycje w strukturach politycznych wiele razy sięgały osoby bardzo wysoko postawione w hierarchii wyznawców swej religii.  Same związki wyznaniowe często wychodzą poza same życie duchowe i wsparcie dla wiernych, starając się jak najbardziej wpływać na życie społeczeństw i przemieniając się w instytucje, które mają charakter bardzo nakierowany na politykę. W obawie przed utratą części autorytetu, władza potrafi prześladować grupy wyznaniowe, w których widzi zagrożenie. Religia staje się elementem działań politycznych, stawiana na piedestale jako ostoja tradycji i moralności, z drugiej strony piętnowana jako anachronizm wykorzystywany do kontroli społeczeństwa. Systemy polityczne niekiedy upodabniają się do religijnych, lokując swych liderów lub autorytety w sferze sakrum lub w pozycji równorzędnej. Ta zawiła relacja, przewijająca się przez życie wielu pokoleń, stała się też inspiracją dla licznych wytworów kulturowych, wielokrotnie ukazywana była w sztuce. Celem konferencji jest zaprezentowanie obecności tej relacji w różnych momentach w historii Środkowego oraz Dalekiego Wschodu, w różnych aspektach życia tamtejszych cywilizacji. Organizatorzy stawiają na interdyscyplinarność wydarzenia, zachęcając do poszukiwania w socjologii, antropologii, stosunkach międzynarodowych, politologii, ekonomii, historii, prawie, religioznawstwie oraz sztuce i kulturze, jednocześnie zachęcając do poszukiwania innowacyjnych ujęć tematu.