idea

Świętość w perspektywie eschatologicznej jest antidotum na fałszywą tezę o „osamotnieniu” czy „dramacie” współczesnego – i nie tylko – człowieka. Religia chrześcijańska daje ludziom wierzącym nieocenioną pomoc w postaci wstawiennictwa i orędownictwa świętych oraz błogosławionych, którzy nieustannie inspirują i przyczyniają się do naszego wzrostu duchowego. Świętość więc jest, a co najmniej powinna być naszym celem. Rezygnację
z wysiłku osiągnięcia tego stanu, jaki dokonała rzesza ludzi żyjących przed nami niejednokrotnie usprawiedliwiamy błędnym mniemaniem, że leży on poza horyzontem przeciętnych możliwości oraz, że tylko jednostki wybitne duchowo są w stanie tego dokonać.

Są rozmaite profile świętości. Wśród świętych są męczennicy, są dziewice, są wyznawcy, duchowni, ale również osoby świeckie. Wielu z nas ma swoich świętych: ulubionych, niekoniecznie tych „przydzielonych urzędowo” w momencie nadania imienia na chrzcie świętym. Mamy swoich patronów, świadomie już wybieranych od momentu bierzmowania. To nasi orędownicy, wspomożyciele, doradcy, nauczyciele, przewodnicy i opiekunowie. Patronują parafiom, patronują placom, skwerom i ulicom, przy których mieszkamy; a jeśli zapobiegliwi społecznicy uchwalili patronat świętego dla konkretnych miejscowości (powiatów, województw), tym sposobem zyskały one następnego protektora.

Mamy patronów od wykonywanego zawodu i takich, do których wstawiennictwa uciekamy się w rozmaitych potrzebach życiowych. Któż z nas nie przyzywał pomocy św. Antoniego,
gdy uświadomił sobie rezultat własnego roztargnienia? Wielu z nas przyzywa opieki
św. Krzysztofa przed wyruszeniem w podróż; z błogiego dzieciństwa pamiętamy najbardziej chyba ukochanego świętego – Mikołaja. A kiedy już lata dziecięce definitywnie miną, młodzi ludzie modlą się do św. Rity o dobrego współmałżonka. Jeszcze później, gdy w starości dotykają nas schorzenia, w sposób szczególny polecamy się niektórym świętym w chorobach: zębów, oczu, gardła, nóg… To tylko wybrane przykłady.

Świętych jest jednak mrowie, znacznie, znacznie więcej niż owe 144 tysiące opieczętowanych, o których w Apokalipsie napisał św. Jan. Bliżej znamy zaledwie niewielką cząstkę tej rzeszy, bowiem kto obecnie pamięta o św. Kunibercie, Gereonie, Brykcjuszu, Kukufasie, Swithunie, Afrze, Walpurgii? Dawniej w litanii do Wszystkich Świętych były nawet wezwania: Święta Wiaro, św. Miłości, św. Nadziejo, oczywiście z właściwymi responsami: „Ora pro nobis”! Wiele im zawdzięczamy i zapewne o jeszcze więcej nieustannie prosimy, ale czy zdajemy sobie sprawę z głębi znaczenia artykułu wiary „Wierzę w świętych obcowanie”?

Dzieła sztuki chrześcijańskiej istnieją także po to, by świadomość obcowania świętych wywierała pozytywny wpływ na nasze postępowanie. Stąd wypłynęła idea zorganizowania konferencji naukowej na temat obecności świętych w sztuce i do udziału w tym wydarzeniu zapraszamy badaczy zajmujących się przede wszystkim sztukami wizualnymi, muzyką, literaturą oraz historią. Zapraszamy do podzielenia się refleksją oraz efektami własnych badań, choćby tylko cząstkowych nad znaczeniem w kulturze, sztuce i historii poszczególnych świętych. Mile widziane będą przedłożenia na temat świętości w ogóle, jej rozumienia
i implikacji we współczesnej kulturze.

miejsce i termin konferencji

Konferencja odbędzie się w piątek, 4 marca 2022 online. Kompleksowe rozwiązania teleinformatyczne zapewni Centrum Systemów Informatycznych UKSW w postaci aplikacji Cisco Webex. Łącza internetowe umożliwiające udział w konferencji zostaną ogłoszone
w późniejszym terminie i będą generowane oddzielnie dla moderatorów i prelegentów
(z pełną funkcjonalnością) oraz dla pozostałych uczestników (z ograniczoną funkcjonalnością).

oczekiwania i wymogi

Organizatorzy przyjmują propozycje referatów do 31 grudnia 2021 wyłącznie w formie zgłoszenia na formularzu internetowym. W zgłoszeniu należy podać imię i nazwisko prelegenta, stopień naukowy, afiliację, temat wystąpienia oraz abstrakt (max. jedna strona A4) z głównymi tezami wystąpienia oraz obowiązkowo wyszczególnieniem pierwiastków nowatorskich. Zasady tej organizatorzy trzymać się będą bezwzględnie. Nie akceptujemy wystąpień tylko porządkujących lub systematyzujących jakieś zjawiska, a więc czegoś, o czym już wiadomo, choć wiedza ta może znajdować się w stanie rozproszonym. Zależy nam natomiast na prezentacji najnowszych odkryć i ustaleń.

Drugą zasadą, którą kierować się będą organizatorzy, jest maksymalizacja spektrum świętych, w praktyce oznaczająca regułę: „jeden referat – jeden święty”. Jeśli prelegent zgłosi referat na temat świętego, który wcześniej został już wskazany przez innego prelegenta, ten drugi, nawet jeśli jest specjalistą innej dyscypliny, nie uzyska akceptacji. Aby uniknąć konfliktu, organizatorzy sugerują wpierw zapoznać się z listą świętych, na temat których już zgłoszony został referat.

Decyzja organizatorów w kwestii akceptacji tematu wystąpienia będzie przekazana autorom w ciągu 10 dni od daty wpłynięcia zgłoszenia (adres zgłoszenia i lista świętych poniżej).

Czas referatu: 20 minut; jedynie referat wprowadzający o treści teologicznej przewidywany jest na 30 min. W przypadku przekroczenia limitu moderator będzie stanowczo dopominać się poszanowania harmonogramu konferencji.

upowszechnienie rezultatów konferencji

Przebieg konferencji będzie zarejestrowany a autorzy referatów zgłoszeniem do konferencji wyrażają zgodę na utrwalenie wystąpienia i niekomercyjne upowszechnienie nagrania. Teksty referatów planowane są do druku (2022-2023). Teksty w ostatecznej formie autorzy muszą przesłać w nieprzekraczalnym terminie 31 maja 2022. Jest to termin zamknięcia tomu i po jego upływie teksty nie będą przyjmowane do druku. Każdy z autorów może zamieścić maksymalnie 4 fotogramy kolorowe w tekście do 40.000 znaków (ze spacjami).