ZAŁOŻENIA PROGRAMOWE KONFERENCJI:

W gospodarce najcenniejszy jest człowiek i istotne są wszelkie działania na rzecz jego dobra (życia, szczęścia, dobrego samopoczucia, dobrobytu, zachowanie ciągłości pokoleniowej). Największą wartością dla człowieka i społeczeństwa (gospodarki) jest zdrowie jako dobrostan (wg WHO):

- fizyczny (sprawność fizyczna),

- psychiczny (sprawność emocjonalna i intelektualna),

- duchowy (stan świadomości indywidualnej i społecznej,

- społeczny (zaangażowanie i poprawne relacje rodzinne, zawodowe i towarzyskie).

Zdrowie jest kategorią interdyscyplinarną, obejmującą następujące nauki:

- nauki medyczne (farmacja, nauki o zdrowiu i leczeniu chorób, kultura fizyczna),

- nauki humanistyczne (filologia, filozofia, w tym etyka, archeologia, nauki o kulturze, w tym historia i sztuka),

- nauki matematyczno-przyrodnicze (matematyka, fizyka, chemia, biologia, astronomia, nauka o ziemi, ekologia).

- nauki społeczne (ekonomia i finanse, nauki o zarządzaniu, nauki o bezpieczeństwie, nauki prawne, pedagogika,

- nauki o polityce, psychologia, socjologia),

- nauki techniczne (informatyka, architektura i urbanistyka, nauki inżynieryjne np. inżynieria biomedyczna, inżynieria środowiska),

- nauki rolnicze, leśne i weterynaryjne.

Najważniejsze, aby człowiek zadbał o własne zdrowie, które jest do niego indywidualnie przypisane.

Przeciwieństwem zdrowia jest choroba.

Głównym graczem na rynku usług zdrowotnych są szpitale państwowe. Istotna w tym zakresie jest terapia (zapobieganie, leczenie, naprawianie, uzdrawianie, usprawnianie, rehabilitacja, kuracja):

- profilaktyka chorób (poznanie przyczyn choroby, kształtowanie świadomości),

- leczenie (likwidacja stanów chorobowych).

System opieki zdrowotnej w Polsce jest niesprawny i stale dotowany. Brakuje podejścia holistycznego do człowieka i nie ma systemu profilaktyki chorób.

Istnieje potrzeba zmiany tego systemu w kierunku profilaktyki chorób i poszukiwania rezerw usprawniania organizmu ludzkiego. Taką rezerwą może być turystyka zdrowotna na wsi i terenach leśnych, odbywająca się w czasie wolnym od pracy. To czas, który wykorzystuje jednostka ludzka po pracy, uwolniona od czynności koniecznych i obowiązkowych związanych ze stosunkiem pracy. Kategoria czasu wolnego ma charakter wieloaspektowy i jest przeznaczony na rozwiązywanie problemów zdrowotnych, regenerację sił witalnych człowieka, na wypoczynek, relaks, przyjemność, rozrywkę, hobby, przeżycie przygody, poznanie nowych miejsc i ludzi, podtrzymywanie kontaktów międzyludzkich. Czas wolny jako przede wszystkim kategoria ekonomiczna zawiera w sobie aspekt:

- zdrowotny, który staje się okazją odtworzenia sił witalnych człowieka

i predyspozycji społecznych, potrzebnych do kolejnych cyklów pracy,

- psychologiczno-subiektywny, uwzględniający stosunek jednostki do stylu życia,

- rezydualny, posiadający tę wartość, która nie wymaga uczestnictwa w pracy, pozbawiona jest zobowiązań zawodowych,

- autonomiczno-osobisty, gdyż dotyczy czynności planowanych, lecz dowolnie wybranych, działań wolnych, dobrowolnych i niezależnych,

- normatywno-funkcjonalny, umożliwiający poznanie samego siebie i stanu swojego zdrowia podczas wypoczynku, odpoczynku, rozrywki, przeżywania, przygody, nieprzymusowego pogłębiania wiedzy i oddania się przyjemnościom, rozwijania zainteresowań, hobby,

- behawioralny, uwzgledniający każdy typ zachowania poza pracą, wykonywany poza obowiązkami zawodowymi, umożliwiający rozwój osobowości,

- ekonomiczny, gdyż ujawnia się również podczas konsumpcji. W tym procesie człowiek nie jest sprzedawany (najmowany), a czas poza pracą należy wyłącznie do jednostki, bez względu na sposób, w jaki jest wykorzystywany.

Jest on kategorią interdyscyplinarną, gdyż wchodzi w skład takich nauk jak : socjologia, filozofia, pedagogika, psychologia, ekonomia, medycyna, kultura fizyczna. Można go rozpatrywać w aspekcie:

- czasu wolnego w „czystej” postaci jako czasu w ciągu 24 godzin, w którym człowiek nie wykonuje obligatoryjnych zajęć i powinności, inaczej jako „reszta”, która pozostaje po spełnieniu obowiązków wynikających z egzystencji człowieka (potrzeb fizjologicznych, obowiązków rodzinnych, pracy zawodowej, spotkań w towarzystwie, grupie rówieśniczej, religijnej),

- czasu przeznaczonego na wykonywanie różnych działań, czynności (poza obowiązkami domowymi, zawodowymi, religijnymi), które mają charakter zindywidualizowany (oparty na preferencjach jednostki ludzkiej) oraz powszechnie obowiązujących normach współżycia zbiorowego, powodujących, że człowiek ulega naciskom społecznym. Są one dowolnie wybrane, dobrze przemyślane (racjonalne) i zaplanowane oraz służą wypoczynkowi, poprawie zdrowia, rozrywce, przygodzie, poznawaniu rzeczywistości, doznawaniu emocji, przeżyć, bezinteresownemu kształceniu się lub uczestnictwie w życiu społecznym i większym kontaktowaniu się z przyrodą. Określone wybory uzależnione są od tego, czy jednostka ludzka żyje chwilą obecną, czy odnosi się do swoich sentymentalnych wspomnień, czy też ma związek z planami na przyszłość, związanych między innymi z rozwojem osobowości,

- czasu, w którym człowiek może zaspokajać potrzeby wyższego rzędu, dążąc do samourzeczywistnienia, samodoskonalenia i samorozwoju.

Zagospodarowanie czasu wolnego może zmierzać w kierunku:

- biernego lub czynnego wypoczynku w celu regeneracji sił fizycznych i psychicznych człowieka,

- działań terapeutycznych obejmujących, profilaktykę chorób lub poprawę, naprawę stanu zdrowotnego,

- uczestnictwa w przedsięwzięciach o charakterze kulturowym (tworzenie lub przyswajanie wartości kulturalnych, w tym historycznych), uczestnictwo w rozrywce, grach, zabawach,

- integracji społecznej, aby zaspokajać potrzeby przynależności do grupy, osiągnięć, szacunku i uznania,

- kształcenia - pogłębianie wiedzy, zainteresowań, zdobywanie nowych doświadczeń życiowych, poznawanie nowych hobby,

- wychowania przez przyswajanie zasad moralnych i norm współżycia społecznego, wyrabianie i utrwalanie poprawnych nawyków, szacunku i większego kontaktu z przyrodą i kulturą,

- działań kompensacyjnych - sprawdzanie się w innych niż praca zawodowa obszarach ludzkiej aktywności,

- emocjonalnym - przeżycie przygody połączonej z podróżowaniem, nawiązanie większego kontaktu z przyrodą i kulturą, społecznością tubylczą.

W rzeczywistości społecznej, ekonomicznej, politycznej, zdrowotnej, kulturowej, przyrodniczej w kraju i na świecie istnieją określone ograniczenia, tj. problemy, inaczej kwestie do rozwiązania. Tymi sprawami zajmować się będzie konferencja tj. zorganizowane spotkanie osób mających wspólne zainteresowania w celu omówienia określonych zagadnień i zaprezentowania wyników studenckich badań naukowo-praktycznych.

KONFERENCJA MA NA CELU :

- przedstawienie znaczenia zdrowia w życiu każdego człowieka i gospodarce,

- prezentację konkurencyjnych produktów terapeutycznych, realizowanych w turystyce zdrowotnej na wsi i terenach leśnych,

- przedstawienie wyników badań naukowych dotyczących problematyki organizacji i zarządzania czasem wolnym,

- integrację środowiska naukowców, praktyków i studentów w zakresie badanej problematyki.

ZAKRES PROBLEMOWY KONFERENCJI:

- produkty terapeutyczne wykorzystywane w turystyce zdrowotnej na wsi i terenach leśnych,

- rola badań marketingowych w realizacji produktów terapeutycznych,

- działania promujące produkty terapeutyczne realizowane w turystyce zdrowotnej na wsi i terenach leśnych,

- rola kapitału ludzkiego, w tym zdrowia w zarzadzaniu turystyką zdrowotną na wsi i terenach leśnych,

- organizacja podmiotów turystyki zdrowotnej na wsi i obszarach leśnych,

- współpraca podmiotów turystyki zdrowotnej na wsi i terenach leśnych z samorządem terytorialnym, placówkami służby zdrowia i instytucjami kształcącymi personel medyczny,

- działania samorządowe na rzecz rozwoju turystyki zdrowotnej na wsi i terenach leśnych.