Teatr – niebezpieczna przyjemność

20-21 maja 2010

Ogólnopolska studencko-doktorancka konferencja naukowa 

STUDENCKIE KOŁO NAUKOWE TEATROLOGÓW UŁ

KATEDRA DRAMATU I TEATRU UNIWERSYTETU ŁÓDZKIEGO

Teatr pełen jest antytetycznych relacji. Wydaje się, iż jest on przestrzenią wyłączoną z rzeczywistości, z którą widz styka się na co dzień (stąd potoczny zwrot „wyjście do teatru”). A jednak wizyta w teatrze zawsze jest (a w każdym razie uznaje się, iż powinna być) dowiedzeniem się czegoś na temat rzeczywistości pozateatralnej. „Zobaczyć teatr” oznacza „zobaczyć to, czym ten teatr nie jest”. Zrozumieć rzeczywistość sceniczną to odnaleźć w niej świat, którego faktycznie na scenie nie ma. Zobaczyć w teatrze rzeczywistość to tyle, co dostrzec ją inaczej niż dostrzega się w codzienności.

Jedną z podstawowych przyjemności płynących z teatru jest przyjemność „bycia zaskakiwanym”. Ale samo zaskoczenie jest oparte na antytetycznych podstawach bezpieczeństwa i niebezpieczeństwa związanych z poznaniem nieznanego. Czy zatem immanentna cecha teatru, przyjemność odkrywania tego, co na co dzień zakryte, jest bezkarna? Dlaczego widz godzi się na to ryzyko?

Ta „niebezpieczna przyjemność”, pod różnymi nazwami, obecna jest w myśli teatralnej od dawna. Niebezpiecznie przyjemna była katharsis Arystotelesa. Niebezpiecznie przyjemne było słuchanie tragedii Racine’a. Niebezpiecznie przyjemne było przeżycie teatralne w myśl kolejnych koncepcji Artauda... Te przykłady można by mnożyć, gdyż może właśnie zbliżenie się do granicy „terra incognita” leży u podstaw przeżycia teatralnego. To swoista gra z ogniem: złapanie nieuchwytnego, choćby za cenę bolesnego doświadczenia.

W tym sensie refleksja o „teatrze – niebezpiecznej przyjemności” jest także refleksją o naturze artystycznego skandalu. Dlaczego i w jaki sposób rodzi się on w teatrze? Dlaczego widzowie na niego czekają, a gdy przyjdzie, kwestionują jego zasadność? Czemu służy? Czy jest doświadczeniem jednorazowym, czy gwarantuje trwanie teatru?

Chcielibyśmy aby wystąpienia prezentowane w trakcie konferencji poruszały następujące kwestie z zakresu teorii teatru, historii myśli teatralnej, praktyki wykonawczej i dramatopisarskiej:

-          emocjonalna antytetyczność doświadczenia teatralnego

-          teatr jako doświadczenie niebezpieczne (przemiany psychiki/przemiany ciała)

-          niebezpieczne relacje teatru i polityki

-           psychologia odbioru widowisk teatralnych

-          strategie gry twórców teatralnych z percepcją widza i kategorie wstrząsu (szoku) artystycznego

-          skandal teatralny i jego funkcja w teatrze

-          konflikty na linii widz-twórca na przestrzeni wieków, ze szczególnym uwzględnieniem wydarzeń najnowszych

-          teatry konspiracyjne

Czas referatu nie powinien przekroczyć 20 minut.

Informacje organizacyjne:

Prosimy o przesyłanie proponowanych tematów i kilkuzdaniowych konspektów do 25 kwietnia 2010 na adres: teatrologia@gazeta.pl, bądź: Studenckie Koło Naukowe Teatrologów, Uniwersytet Łódzki, ul. Franciszkańska 1/5, 91-431 Łódź. Do 30 kwietnia 2010 zostaną Państwo poinformowani o przyjęciu zgłoszenia. Opłata konferencyjna (pokrywająca koszty wyżywienia i koszty organizacyjne) wynosi 90 zł. Prosimy o wpłacanie tej kwoty (po otrzymaniu informacji o przyjęciu referatu) na konto: Uniwersytet Łódzki, ul. Narutowicza 65, 90-131, Łódź, PKO SA  II O/ Łódź 96 1240 3028 1111 0010 2943 1767 do 10 maja 2010. W treści przekazu (tzw. dopisek) prosimy umieścić: „Teatr-niebezpieczna przyjemność” oraz Państwa IMIĘ I NAZWISKO. WAŻNE: Jeśli będą się Państwo ubiegali o refundację opłaty konferencyjnej przez Państwa Uniwersytet w polu „nadawca” umieszczają Państwo dane własnego Uniwersytetu (nazwę, adres itd.), a nie Państwa dane osobowe. W innej sytuacji Uniwersytet Łódzki nie będzie mógł wystawić Państwu faktury.

Sekretarze konferencji:

Monika Wąsik
Joanna Rybus