1 grudnia 2011 roku w Toruniu odbyła się konferencja pt: ”Poprawność polityczna w sferze publicznej i edukacji”. Jej organizatorami byli dr Filip Nalaskowski, dr Mirosław Zientarski i dr Dagna Dejna z Wydziału Nauk Pedagogicznych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W zamierzeniach organizatorów adresowana była do pedagogów, socjologów, filozofów, politologów, czyli do „wszelkiej maści badaczy życia codziennego”. Zgłoszono 24 referaty, zaś zaprezentowano 21. Konferencję otworzyła sesja plenarna, po której miała miejsce sesja posterowa. Następnie odbyły się dwie równoległe sesje: sesja „konotacje praktyczne” i „zagadnienia teoretyczne”, a w trakcie przerwy II sesja posterowa. Sesję plenarną otworzyło wystąpienie Aleksandra Nalaskowskiego, który podziękował organizatorom za trud, jaki włożyli w przygotowanie konferencji. Po nim głos zabrał gość specjalny Bronisław Wildstein, pisarz, dziennikarz i publicysta „Rzeczpospolitej” W swoim wystąpieniu na temet poprawności politycznej zauważył, że ludzie którzy kierują się zasadami poprawności nie do końca zdają sobie sparwę z konsekwencji swego postępowania. Wydaje im się, że działają na rzecz humanitarnych idei, w imię obrony godności mniejszości kulturowych, seksualnych. Otóż akcentowanie prawa tych mniejszości do wolności, zdaniem redaktora, prowadzi do niszczenia tradycyjnego porządku społecznego.[...] Konferencję pod tytułem ”Poprawność polityczna w sferze publicznej i edukacji” uważam na niezwykle interesującą i mam nadzieję, że więcej tego typu inicjatyw pojawi się w najbliższym czasie. To, co uwaam za najbardziej wartościowe, to możliwość dyskusji z prelegentami po każdym wystąpieniu. Każdy miał możliwość wyrazić swoje zdanie, opinię, zadać pytanie lub poprosić o doprecyzowanie wypowiedzi. W kilku przypadkach doszło nawet do ostrej wymiany zdań. Wydaje mi się, że właśnie owa polemika była najważniejsza, gdyż pozwoliła dostrzec bogactwo i głębię problemu. Warta podkreślenia jest również sesja posterowa, gdyż w skondensowany sposób można było zapoznać się z wieloma problemami. Przy każdym posterze stał jego autor, z którym można było wdać się w dyskusję. Mankamentem było natomiast danie każdemu prelegentowi tylko 15 minut na swoje wystąpienie. Wszyscy mieli problem by zmieścić się w założonym limicie czasowym. Drugim mankamentem było podzielenie wystąpień, które odbywały się w różnych miejscach, w tym samym czasie.